هوش مصنوعی: هر بار که از دل زخمی‌ام خون می‌چکد، از سوزش درونم، این احساس به بیرون می‌ریزد و از چشمانم اشک می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی که آه ما بلند و شدید شود، مانند صاعقه، از آن ابر فتنه و تفرقه، بلا و آفت نازل خواهد شد.

هوش مصنوعی: از قاب شیشه‌ای که دور تو قرار دارد، بی‌وفایی و خیانت نمایان است و در دل عاشقان، همه تلخی‌ها و زهرهای بدی جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: آتش از گل گلاب می‌چکد. این چه نازکی و لطافت‌ است که از گرمای نگاه تو، آب حیا سرازیر می‌شود؟

هوش مصنوعی: من با تو در عشق به شدت احساساتی و پرشور هستم، ولی وقتی تو در کنارم نیستی، این احساسی که دارم به طور عمیق زجرآور و دردناک می‌شود.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف تأثیر قهر و غضب معشوق بر دیگران می‌پردازد. با زهر قهرش، که همچون سمی قوی است، او به راحتی می‌تواند باعث آسیب و نابودی دیگران شود. ابروی زود انکار او که به شکل شیطنت‌آمیز و فقط با یک اشاره به سمت دیگران می‌چرخد، نشان‌دهنده خطر و بی‌وفایی معشوق است. این بیان، احساسی از ترس و ناتوانی در برابر عشق و قدرت عاطفی معشوق را منعکس می‌کند.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ات همانند معجزه‌ای است که مانند مسیح، جانم را از آتش عشق به گلابی زندگی تبدیل می‌کند.

هوش مصنوعی: در برابر درد و مشکل، از دست دادن آبرو کار نادرستی است، حتی اگر دارویی از دست پزشکان به زمین بریزد.

هوش مصنوعی: لبان خود را به خواهش باز مکن، مانند کسی که محتاج است. چون اگر آب حیات از دست ثروتمندان بچکد، به نفع تو نخواهد بود.