محتشم کاشانیشمارهٔ ۲۰
شوق درون به سوی دری میکشد مرا
من خود نمی‌روم دگری میکشد مرا
یاران مدد که جذبهٔ عشق قوی کمند
دیگر به جای پرخطری میکشد مرا
ازبار غم چو یکشبه ماهی به زیر کوه
شکل هلال مو کمری میکشد مرا
صد میل آتشین به گناه نگاه گرم
در دیدهٔ تیز بین نظری میکشد مرا
من مست آن قدر که توان پای می‌کشم
امداد دوست هم قدری میکشد مرا
دست از رکاب من بگسل محتشم که باز
دولت عنان کشان بدری میکشد مرا
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
شوق درون به سوی دری میکشد مرا
من خود نمی‌روم دگری میکشد مرا
هوش مصنوعی: احساس درونی‌ام مرا به سمت یک در می‌کشاند، اما خودم به جایی نمی‌روم و نیروی دیگری مرا به سمت خود می‌کشاند.
یاران مدد که جذبهٔ عشق قوی کمند
دیگر به جای پرخطری میکشد مرا
هوش مصنوعی: دوستان کمک کنید، زیرا کشش عشق مرا به بیراهه‌ای خطرناک می‌برد.
ازبار غم چو یکشبه ماهی به زیر کوه
شکل هلال مو کمری میکشد مرا
هوش مصنوعی: از بار غم، چون ماهی که زیر کوه پنهان است، کمری به شکل هلال مرا به سمت خود می‌کشاند.
صد میل آتشین به گناه نگاه گرم
در دیدهٔ تیز بین نظری میکشد مرا
هوش مصنوعی: نگاه پرحرارت و وسوسه‌انگیز در چشم تیزبین کسی، مرا به شدت به گناه می‌کشاند.
من مست آن قدر که توان پای می‌کشم
امداد دوست هم قدری میکشد مرا
هوش مصنوعی: من به قدری در حال مستی هستم که به زحمت می‌توانم پاهایم را حرکت دهم، اما دوستی نیز به اندازه‌ای مرا یاری می‌کند.
دست از رکاب من بگسل محتشم که باز
دولت عنان کشان بدری میکشد مرا
هوش مصنوعی: محتشم، از کنترل من دست بکش، چون بار دیگر قدرتی به جلو می‌آید که مرا به سمت خود می‌کشاند.
حاشیه ها
1389/08/27 07:10
محمد
با سلام صحیح مصرع دوم بیت اول "من خود نمی روم دگری می برد مرا" است.
---
پاسخ: با تشکر، «نمی‌آورم» با «نمی‌روم» جایگزین شد.
1389/08/27 07:10
محمد
با سلام دوباره من خودم هم اشتباه "می کشد" را می برد نوشتم که پوزش می خواهم
1397/05/09 02:08
بهار
سلام وقت بخیر
این غزل یکبار به اسم محتشم کاشانی و یکبار به اسم هلالی جغتایی تو سایت درج شده!!!
غزل شماره 20 محتشم کاشانی
غزل شماره 17 هلالی جغتایی
1403/05/12 22:08
حفیظ احمدی
با سلام و خسته نباشید!
فرهاد دریا از آوازخوانان افغان این شعر زنده یاد محتشم را در قالب آهنگی خوانده است.
با احترام حفیظ از افغانستان