هوش مصنوعی: خنک و دلپذیر است بوی خوشی که پس از مدت‌ها انتظار و بی‌خبری، از دور و غایب به ما برسد.

هوش مصنوعی: شب نمی‌گذرد و صبح نمی‌آید مگر اینکه آفتاب جهان از سمت دیگری طلوع کند و شب من نیز به سحر برسد.

هوش مصنوعی: به خاطر آتش عشق او از خطرات و دردها نترس، زیرا چنین عشق و شوقی به دور از آسیب‌هاست و سمندری، که نماد قدرت و زیبایی است، نمی‌تواند از آتش یا شرارت آسیب ببیند. عشق واقعی فراتر از این تهدیدات است و هیچ زیانی به دنبال ندارد.

هوش مصنوعی: من از ستم و جفای او آن‌قدر خوشحالم که وقتی بلای او بر سرم می‌آید، این درد کمتر از ظلمی است که از شخص دیگری به من برسد.

هوش مصنوعی: وقتی که خداوند به دعای خیر کسی پاداش می‌دهد، چه ضرری دارد که کسی دیگر از میهمانی دستگیر شود؟ اگر از دروازه‌ی پادشاه ندا بلند شود، این ندا به گدایی که در درب ایستاده هم می‌رسد.

هوش مصنوعی: از زمین، مهر و وفای او را طلب نکن، زیرا نه در دشت او درختی می‌روید و نه در باغ او میوه‌ای به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: دل من بین دو احساس ترس و امید در بلاتکلیفی به سر می‌برد؛ نه از طرفی به پیروزی می‌رسد و نه از طرف دیگر خطری برایش وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم به وصال معشوق برخاستن و رنگ رخسار او را ببینم و تنها غم و اندوه را تحمل کنم، شاید بخت یار باشد و کمکی به من شود تا به مقداری از لذت دست یابم.