هوش مصنوعی: من منتظر مرگ می‌مانم تا بیدادگر طبیعت از من فاصله بگیرد و زخم وجودم را به سرعت کم کند.

هوش مصنوعی: به محبوبم از درد دل‌هایم می‌نویسم و نگرانم که شاید زبانم در شرح این احساسات آتشین بسوزد.

هوش مصنوعی: بس است، ای فتنه! تو که منشاء درد و آزار مردم هستی، از خداوند بخواه که کار خود را انجام دهد و به امور دیگر بپردازد.

هوش مصنوعی: پزشک هم چهره‌ام را دید و میان من و او دشمنی ایجاد شد. نگرانم که پس از این، رگ حیات من به طرز خصمانه‌تری در معرض خطر قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: وقتی حیا با آتش سوزان دل من ترکیب شود، شب‌ها به جای سبزه و شبنم، دنیا را در پوشش خویش می‌گرداند.

هوش مصنوعی: اگر عشق تو به من آسیب برساند، خون گرم من تبدیل به آتش خواهد شد که مانند نیشتر از گلویم شعله‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: به چشمانت کم توجه کن که در این سرزمین، جنون را به وضوح نمی‌توان دید. چرا که در اینجا، کسی که گدای ملک است، می‌تواند از فرمانروایان دریا و زمینtribute بگیرد.

هوش مصنوعی: اگر یک لحظه زورگویی آسمان به ظلم و ستم ادامه پیدا کند، هیچ جنبنده‌ای بر روی زمین باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: اگر بتوانی خود را به رنگ و حال و هوای محبوب درآوری، در مجلس عشق او دل از جان می‌کَند و آن‌گاه که ما و تو با هم باشیم، ارتباط و همزیستی‌امان شکل می‌گیرد.