هوش مصنوعی: در روزی که بادی به مشامم بویی شبیه به تو داد، مانند اینکه از کاسهٔ سرم بخار و دود برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: هر لاله‌ای که از خاک بیرون می‌آید، از عشق و دیوانگی من خبر دارد و به نوعی از درد و رنج من باخبر است.

هوش مصنوعی: شیرین به قدری زیبا و وفادار بود که فرهاد برای رسیدن به او و مقابله با غم‌هایش، جانش را به خطر انداخت و سختی‌های زیادی را تحمل کرد.

هوش مصنوعی: در بیابان، اشک‌های من مانند سیل جاری است، تا اینکه شتر او از کنار من، این مسکین، عبور کند.

هوش مصنوعی: هرچند سرنوشت بر من سختی و ظلم بیشتری روا داشته، اما عشق تو مرا به سوی خود بیشتر جذب کرده است.

هوش مصنوعی: امید دارم که از پیوند عشق تو، روح من به سمت خواسته‌های واقعی‌ام برود و مرا از خودت دور نسازد.

هوش مصنوعی: وقتی که نگاه تو به محتشم افتاد، او از خوشحالی به اندازه‌ای آرام بود که توانست این نگاه را تحمل کند.