هوش مصنوعی: روزها و شب‌هایم پر شده از غم، به طوری که کاروان شادمانی و خوشحالی از زندگی‌ام کمتر می‌گذرد.

هوش مصنوعی: اگر وزش بادی از کنار موهای پریشان او بگذرد، از شدت عشق به لرزه می‌افتم و جانم به خطر می‌افتد.

هوش مصنوعی: فکر او مرا به شدت درگیر کرده است، به طوری که شب و روز با دل پر از درد و چشمان اشک‌آلود سپری می‌شود.

هوش مصنوعی: هر لحظه که غمگین به یاد تو می‌آیم، از دل ناله‌ای بلند می‌شود و تیر عشق به رگ جانم فرود می‌آید؛ زیرا هر لحظه، این درد و دلتنگی بر من مسلط می‌شود.

هوش مصنوعی: ملکی در زمین همانند ماه جلوه‌گر شده است و نور او آن‌قدر تابناکی دارد که هر شب از آسمان، صدای آدمی را به گوش می‌رساند.

هوش مصنوعی: اگر کسی از درد و رنجی که تجربه می‌کند، به یاد کسی بیفتد که برای او آرامش و تسکینی به ارمغان می‌آورد، نخستین کسی است که می‌تواند به دوستی و محبت دست یابد.

هوش مصنوعی: محتشم در لحظات پایانی زندگی‌اش، وقتی به جمع افراد بی‌ادب و ناپسند رسید، به قدری بر آنها غضب کرد که می‌توانست به راحتی از هم دورشان کند.