هوش مصنوعی: من دامن محبوبم را به آسانی از دست دادم و بیهوده با فکرهای اشتباه خود به آنجا رفتم.

هوش مصنوعی: چهرهٔ معصومیت او دگرگون شد و به خاطر دروغ من، لذتم به بیهوده‌ای تیره گشت.

هوش مصنوعی: آینهٔ پاکی آن ماه تیره و تار شد و روزهای شوم من هیچ‌گاه بهبود نیافت و تلاش‌هایم بی‌فایده بود.

هوش مصنوعی: در اختیار من بود سرزمین وصال، اما ناگهان آن ملک را بی‌فایده از دست دادم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در دامن امیدم به دست آوردم، بیهوده و بی‌ثمر صرف کردم و بیشتر آن را تلف کردم.

هوش مصنوعی: من لباس جدایی را که بر قامت صبر بُزرگ شده بود، با قد خودم بُریدم؛ اما این کار بیهوده و بی‌فایده بود.

هوش مصنوعی: اگر محتشم دیوانه نشد و از عشق آشفته نگشت، پس چرا به سادگی زلف زیبای او را بیهوده از دست دادی؟