هوش مصنوعی: به خاطر جان من، زیبایی و فریبایی‌ات را به نمایش گذاشتی. به عشق تو، جانم را فدای تو می‌کنم و حاضر هستم به خاطر سایه‌ات بمیرم.

هوش مصنوعی: بهتر از این نمی‌دانم چگونه محبت و مهربانی را نشان دهم که از پا نمی‌نشینم و جانم را از سر عشق و محبت در پای تو فدای می‌کنم.

هوش مصنوعی: تنها زمانی می‌توانم در عشق از درد و رنج خود بگویم که از درمان فاصله بگیرم و در آرزویت جان بدهم.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که در لحظه مرگ، خود را در کنار محبوبش ببیند و در حالتی که مرگ به جانش نزدیک می‌شود، وجودش را در تماشای او معطوف کند.

هوش مصنوعی: به هنگام مرگ، کفن را برای آسانی در رفتن بپوشانید و از موهای زیبای سمن بوی خوشی برای آرامش دل من بیاورید.

هوش مصنوعی: زمانی که در روز رستاخیز چهره منکران عشق تاریک و سیاه شود، نشانه روشن و سفیدی‌های ما، یادآور دل‌دادگی و احساسات عمیق عاشقانه‌مان خواهد بود.

هوش مصنوعی: چه مردمی هستند که با چنین نگاهی مواجه می‌شوند، نگاهی که جان آدمی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و مانند بلایی که از مژگان سیاه و چشمان حذاب ناشی می‌شود، بر سر افراد می‌آورد.