هوش مصنوعی: عزیز من با دلی شکسته و خالی از محبت، مرا به فراق خود گرفتار کرد و از شهر دور شد. حالا این شهر برای من مانند زندانی است که به خاطر جدایی‌اش ایجاد شده و دیگر نمی‌توانم در آن احساس آزادی کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که رفت، نگاهی زیرکانه و زیبا به من انداخت، به طوری که دلم را رنجاند و روح و جانم را به درد آورد. مقصودش این بود که با آن لمحات ناز، به من زخم بزند و سپس برود.

هوش مصنوعی: من خود را از حالت حقارت و پستی در راه او رهایی بخشیدم، اما او به دلیل بی‌نیازی‌اش مرا نادیده گرفت و به سادگی از کنارم گذشت.

هوش مصنوعی: زمانی که او از دید من ناپدید می‌شد، با آخرین نگاهش خانهٔ قلب من را از اشک ویران کرد و رفت.

هوش مصنوعی: روزی که شانس و اقبال به من روی آورد، پس از شب ناامیدی و سختی بود که آن خورشید درخشان، چهره‌اش را از من پنهان کرد و رفت.

هوش مصنوعی: ای باد، امیدوارم که از این درد بی‌درمان عشق در امان باشی. آن کسی که مرا به درد انداخت، من را از امید به درمان نیز ناامید کرد و سپس رفت.

هوش مصنوعی: دوزخی که پرتو افشانی می‌کند، به خاطر عذاب سختی است که متوجه‌اش شده. دیشب، کافر که دلش را به تاراج ایمان دیگران سپرده بود، خودش را رها کرد و رفت.