هوش مصنوعی: یک شهری وجود داشت و در آن، مهربانی به دنبال تحقق اراده‌اش بود. اما او با بدعهدی و نادانی، دل‌های زیادی را جریحه‌دار کرد و از این کار خود عبور کرد.

هوش مصنوعی: محل لیل به خاطر بادهای روزگار تغییر کرد، مثل محملی که به خاطر ناز و زیبایی آن شیرین‌صورت به حرکت درآمد و رفت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در دام زلف دیگری نروم و جذب آن نشوم، امکان پرواز و آزادی‌ام به خاطر زنجیرهای مشکی که به پاهایم بسته شده، محدود است و نمی‌توانم حرکت کنم.

هوش مصنوعی: دل مانند پرنده‌ای که هنوز بی‌جان نشده است، به سوی او به شدت می‌تپد. او با دام خود، همانندیک صید بی‌پناه، دل مرا به دام انداخت و رفت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که کسی که از ما درد و رنج را درک می‌کند، به او نیکی و محبت کنیم و نظر لطفی به او داشته باشیم، آن فرد بی‌خبر و بی‌درد از ما دور شده است و رفته است.

هوش مصنوعی: من در آبی که از چشمانم می‌ریزد غرق شده و در آتش احساساتم می‌سوزم، اما او بدون توجه به این سیل پرخروش، آرام و بی‌خیال بار و بندل خود را جمع کرده و رفت.

هوش مصنوعی: ای کاش خاموش باشم، ای کاش با دوستانم در کنار هم باشم، چرا که این تازه گل از این باغ پرهیاهو دل برید و رفت.