هوش مصنوعی: دل من به خاطر او در بند است و نمی‌تواند آزاد شود. این زبان من هم نمی‌تواند نام او را به درستی بیان کند. پس او چه کسی است که این‌گونه در قلب من جا گرفته است؟

هوش مصنوعی: اگر روز روشنی فرارسد و صورت و موهای او دور شوند، من نمی‌توانم بفهمم که صبح است یا نه، و دل هم نمی‌داند که این حال چه حالتی است و آیا شام است یا نه.

هوش مصنوعی: در عشق، شب و روزم به خوشی می‌گذرد، اما این خوشی برای چه کسی است؟ چون کسی که از مرگ من زندگی می‌گیرد، چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: تو مشغول خوشگذرانی با دیگران هستی و من هر لحظه در خاطر خود می‌سوزم از اینکه دل تو نسبت به من چه آرزوهای ناپخته و خامی دارد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تضاد دو وضعیت اشاره می‌کند. یکی از آن‌ها حالتی است که کسی را در قلب خود جا داده و به او نزدیک شده، و دیگری حالتی است که به خاطر حسرت و اندوه، فردی را از خود دور کرده و او را از یاد برده. شاعر از مخاطب می‌خواهد تا به او بنگرد و تشخیص دهد که کدام یک از این دو حالت متعلق به اوست و چه تفاوت‌هایی میان آن‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: بیا و خون من را همانند آب بنوش، اگر این کار برایت شادی می‌آورد. زیرا در نظر کسانی که به خوبی و بدی توجهی ندارند، چیزی که برای آنها حلال است برای دیگران حرام می‌باشد.

هوش مصنوعی: حال و روز محتشم تغییر کرده و از سر او گاهی آب و گاهی آتش جاری می‌شود. این وضعیت نشان‌دهندهٔ چه نوع وضعیتی است که او در آن به سر می‌برد؟