هوش مصنوعی: از مجلس بیرون آمدم، ای شمع. با گردن‌های خود دشمنی کردم و همزمان با دشمنان دوستی کردم.

هوش مصنوعی: از این جمع خارج شدم و به صورت ناخواسته عشق و محبت را بر دامن خود ریختم.

هوش مصنوعی: وقتی که از جمع خارج شدم، به خاطر بی‌توجهی به افرادی که به دنبال مقاصد خاص خود بودند، آنها به سرعت دسیسه‌ای علیه من ترتیب دادند.

هوش مصنوعی: نیمه‌های شب که به خانه برمی‌گشتم، دوستانم به خاطر آن ابرو و خطی که شبیه کمان دارد، به من طعنه می‌زدند و سرزنش می‌کردند. این زیبایی به دل من تیر می‌زد و موجب ناراحتی‌ام می‌شد.

هوش مصنوعی: من در حالت سستی و انفعال نشسته‌ام و منتظرم که آن کسی که مقامش مانند گل است و پیراهن زیبایی به تن دارد، بر گناهم پرده‌پوشی کند.

هوش مصنوعی: به خاطر اشتباهات خود هرچقدر هم که سجده کردم و توبه کردم، آن لب زیبا و بی‌نقص از دید من حرکت نکرد.

هوش مصنوعی: اکنون ضروری است که محتشم کاری انجام دهی. شمشیر را در دست بگیر تا من در برابر این در به خاطر نان از خود دفاع کنم.