هوش مصنوعی: مدت دو روز است که به خاطر دوری معشوق، با خودم درگیر شده‌ام و این وضعیت را آزموده‌ام و متوجه شدم که توانایی تحملش را دارم.

هوش مصنوعی: هرکسی که از محبت و دلجویی من نزد محبوب دور بیفتد، انگار به حال مرگ است. در حالی که من از دلدار خود دور افتاده‌ام، خوشحالم.

هوش مصنوعی: از زمانی که از او جدا شدم و از سگش خواستم که به من کمک کند، اکنون مثل سگ پشیمان نیستم، چون اراده و عزم دارم.

هوش مصنوعی: در شب، به خاطر نبودن موهای او، حس می‌کنم که مثل صد نیش عقرب آزاردهنده است. اما وقتی در بستر دراز می‌کشم، مثل چشمی که به خواب دیر می‌رود، احساس آرامش و راحتی دارم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به توصیف زندگی و حال و هوای خود می‌پردازد. او از چالش‌ها و سختی‌هایی که در زندگی‌اش دارد سخن می‌گوید و به عواطف و احساساتش اشاره می‌کند. او به نوعی درگیری میان لذت‌ها و مشکلاتش را بیان می‌کند و در نهایت به این نکته می‌رسد که با وجود این همه اختلاف و تنش، دارای جمعیتی خاص و جالب است، که نشان‌دهنده ویژگی‌های منحصربه‌فرد اوست.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم ضعف و ناتوانی‌ام را نشان دهم، زیرا خداوند توانایی و وسعتی بی‌نهایت دارد و من در برابر قدرت او هیچ هستم.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که در مورد مسائل مختلف صحبت می‌کنم، اما از زبان خودم استفاده نمی‌کنم و همین باعث شده که چیزهای بیهوده بگویم. من به نوعی در دامی گرفتار شده‌ام.