هوش مصنوعی: هر روز دل من از غم و درد می‌سوزد تا او از دل من بیرون برود. امروز هم کمی از این درد کاسته شد، اما فردا نمی‌دانم چه خواهد شد.

هوش مصنوعی: اشکی که پنهان دارم به خاطر غیرت، چنان در چشمانم است که اگر یک بار بر آن فاش کنم، زمین جیحون را پر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر من به آسمان جان بدهم و اشک‌های صبرم مانند دود نان داغ به بالا برود، آنگاه صد شکاف در آسمان ایجاد خواهد شد.

هوش مصنوعی: به درون قلبم عشق و احساسات عمیقی جریان دارد، به گونه‌ای که اگر اندکی از این احساسات بیشتر شود، پرده‌ی راز و زیبایی‌ها از هم خواهد پاشید.

هوش مصنوعی: من خودم رازهایی را که دارم به کسی نمی‌گویم، ولی اگر کسی در جمعی حرفی بزند، ممکن است که بر من تاثیر زیادی بگذارد و موجب ناراحتی‌ام شود.

هوش مصنوعی: می‌خواهم نامه‌ای بنویسم، اما نمی‌دانم آن گل چطور این نامه را خواهد خواند اگر از محتوای آن باخبر باشد.

هوش مصنوعی: هر زمان که محتشم از درد و اندوه خود می‌نویسد، چنان به شدت غمگین می‌شود که از چشمانش اشک می‌ریزد و این اشک‌ها بر روی زمین می‌افتد و آن را مانند گل خونین می‌سازد.