هوش مصنوعی: من از دلگیر بودن خود به شدت ناراحتم و به دنبال راهی هستم تا با استفاده از کلماتم پاسخ دلم را بدهم و انتقام بگیرم.

هوش مصنوعی: زمانی که زبانم را همچون شمشیری بر می‌کشم، نگذارید سرم به باد برود؛ زیرا اگر زبانم را از دهانم بیرون نکشم، مثل لاله، دچار پژمردگی خواهم شد.

هوش مصنوعی: من با قلبی پر از اندوه و غم، به خاطر یک موضوع کوچک، آشفته و نگران شدم و به خاک سر خاک خود نگاه کن که چه نتیجه‌ای برایم داشته است.

هوش مصنوعی: از غصه و درد بزرگی که دارم، تصمیم دارم با سگان او، استخوان خود را به شکل نرم‌تری درآورم.

هوش مصنوعی: اگر مرگ به سراغم بیاید و گریبانم را بگیرد، بهتر است که او را از درِ خود دور کنم.

هوش مصنوعی: من خود را به میخانه‌اش می‌رسانم، اما بعد از این که کشته شوم، دشوار است که پاسبانم از سرش بگذرد.

هوش مصنوعی: او آتشی در قلبم روشن کرد و نتوانست ذهنم را از آن حرف‌هایی که به خاطر سپردم، دور کند.

هوش مصنوعی: همیشه به خاطر یک رفتار زود رنج او ناراحت بودم و گمان می‌کردم که با گفتن یک جمله، همه چیز مشخص و ثابت خواهد شد.

هوش مصنوعی: شکلی وجود ندارد که محتشم، ما را به خاطر این گناه از جمع خود جدا می‌کند و سگان یار در این بیرون ما را تحقیر می‌کنند.