هوش مصنوعی: ای آسمان، با مرگ من قلب محبوبم را شاد کن. دلم را از وجود من راضی نکن، چون محبوبم را دوست دارم.

هوش مصنوعی: ای مرگ، چونکه من بار دل آن محبوب را به دوش دارم، جانم را از من بگیر و از دل او هم بارِ سنگین مرا بردار.

هوش مصنوعی: ای دنیا، این زمانه‌ای است که دل تو از من غبار آلود است، مانند گردی که در بیابان عدم به‌دنبال تن رنجور من می‌گردد.

هوش مصنوعی: ای طبیب زمانه، حالا که زندگی‌ام تلخ است و خوشی‌ای در آن نمی‌بینم، لطفاً به من دارویی بده که جان بیمارم را نجات دهد، حتی اگر این دارو از زهر مرگ باشد.

هوش مصنوعی: ای آسمان، حالا که کمتر در واقعیت او را می‌بینم و بیشتر در خواب، لطف کن و خواب عدم را به من هدیه بده تا چشم بیدار من او را ببیند.

هوش مصنوعی: ای زمین، چون او نمی‌خواهد که دیگر از بیرون ببینم، در درون خودم افکار و احساساتم را در توانم.

هوش مصنوعی: اگر دلبرم دستور دهد که مرا به قتل برسانند، در میان میدان عبرت، دارم را نصب کن.