هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که به پادشاه نشان دهیم که با داشتن مدیری شایسته و با تدبیر، می‌توانیم آسایش و آرامش را در جهان برقرار کنیم. نشان دادن اهمیت مقام وزارت در داشتن یک جهانبانی خوب نیز مورد تاکید است.

هوش مصنوعی: وزارت با چه شان و مقام بلندپروازانه‌ای که در دوران سخت آصفی، همچون سلیمان نقل و انتقالاتی را پشت سر گذاشت.

هوش مصنوعی: اگر شخصی به مانند آصف وجود داشت، او نیز می‌توانست همچون سلیمان بر درختان خیار حکومت کند و آنها را به خدمت بگیرد.

هوش مصنوعی: نور چشم و فهم واقعی، مانند نور خورشید جاودانه است که روشنایی و زیبایی خلقت را نمایان می‌کند و نشانه‌ای از رحمت‌های الهی است.

هوش مصنوعی: به معنای دیگر، این بیت به مقام و ویژگی‌های پیامبر اسلام اشاره دارد که به عنوان رحمت برای موجودات شناخته می‌شود و در فضایی خاص و نزدیک به خداوند قرار دارد. او در جایگاهی بلند و مقدس در عالم رسالت و هدایت قرار دارد.

هوش مصنوعی: نوشته‌ای که آصف بن برخیا را از مقامش برکنار کرد، نشان می‌دهد که در مقام‌های رفیع و عالی نیز، نسبت به افراد دیگر به اندازه‌ای که شایسته‌ بودند، بد عمل شد.

هوش مصنوعی: زمانی که قدرت و تسلط بر جهان در دستان اوست، نباید قدرت و پیروزی‌اش را به خاطر یک یا چند شکاف کوچک، دست کم بگیریم. توانایی او به قدری است که حتی با یک حرکت ساده، نتایج شگرفی به همراه دارد.

هوش مصنوعی: عهد و پیمان او به حدی قوی و محکم بود که به نظر می‌رسد ممکن است از زلف‌های مشگمویان نیز بیشتر باعث آشفتگی و بی‌نظمی شود.

هوش مصنوعی: او هنوز به عمق وجود خود پی نبرده و با این حال آگاه است. می‌گوید که بیشتر وجودش به خاطر آفرینش الهی است.

هوش مصنوعی: این سخن به این معناست که از وجود او نعمت و خیر فراوانی آشکار است، مانند نشانه‌هایی که از باریدن باران در ابرهای بارانی دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: او از خداوند می‌خواهد که پیوند دائمی زندگی‌اش را برقرار کند، به گونه‌ای که مانند ذات خداوند همیشگی و پایدار بماند، در حالی که این جهان فانی و ناپایداری است.

هوش مصنوعی: زمانی که حکومت و قدرت به او اعتماد داشتند، در نتیجه به او القابی مانند "اعتمادالدولة" که بر اساس این اعتماد است، داده شده بود و این لقب به او سزاوار بود.

هوش مصنوعی: این جمله بیان می‌کند که فکر و اندیشه برخی افراد به اندازه‌ای محدود و سطحی است که نمی‌تواند به درستی معنای انسانیت را درک کند.

هوش مصنوعی: زمانی که زر خالص از تنگی آستین بیرون می‌آید، به این معناست که ارزش و زیبایی واقعی خود را نشان می‌دهد. در این دنیای وسیع، دل آسمان هم ظرفیتی برای نگهداری این همه زیبایی و ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: چندین چشم به آسمان دوخته شده‌اند به خاطر خالق ستارگان، و هر یک از آن‌ها در تماشای او به شدت شگفت‌زده و حیران هستند.

هوش مصنوعی: زمانی که خورشید در غروب خود می‌تابد، مانند ستاره‌ای درخشان، تاریکی شب را با روشنی خود تزئین می‌کند و شب ظلمانی را به نور زیبایی بدل می‌سازد.

هوش مصنوعی: زمانی که هوا گرم می‌شود، اگر آتش و خاک به هم برخورد کنند، دانه‌های باران زمستانی باعث می‌شوند آتش شعله‌ور شود.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه قدرت و نعمت در اختیار کسی قرار بگیرد، او باید بیعتی محکم و استوار داشته باشد؛ در غیر این صورت، بر خلاف انتظارها، به راحتی ممکن است پیمانش سست و بی‌اعتبار شود.

هوش مصنوعی: ای خدای یکتای بزرگ که تنها تو می‌توانی حکم کنی و قدرت را به جمعیت سوار بر میدان عطا کنی.

هوش مصنوعی: وزیری مانند تو باید وجود داشته باشد که با تسلط بر نفس خود، مقام وزارت را به عنوان نشانه‌ای از سلطنت و قدرت خود به کار گیرد.

هوش مصنوعی: اگر به معماری و شکل دادن به دنیای ویران علاقه‌مند هستی، از ویرانی‌ها برخیز و ایرانی و تورانی به نظر بیایید.

هوش مصنوعی: اگر تغییرات زمین و آسمان به گونه‌ای انجام شود که تمام آنچه در زمین است به مرتبه بالایی ارتقاء یابد، آنگاه آسمان‌ها نیز به وضعیت پایینی‌تر می‌آیند.

هوش مصنوعی: در روزی که قدرت تو اوج می‌گیرد، جهانی به تو تبریک می‌گوید، زیرا این روز از سایر ایام به خاطر شادی و رونقش خاص و ممتاز است، درست مثل نوروزی که برای پادشاهی جشن گرفته می‌شود.

هوش مصنوعی: حسد این اسب، به راحتی بر پادشاهان نظم غلبه می‌کند. تو ای سرور، مانند کمیت با قلم خود در نثر، بارفتاری توانمند و توانسته‌ای.

هوش مصنوعی: از دل و جان شاعر با لطافت و زیبایی، احساسی عمیق و گرانبها بر روی کاغذ می‌ریزد، به طوری که این جواهرات کلامی را نمی‌توانی به‌راحتی محدود کنی و تا زمان قیامت هم نمی‌توانی به اندازه‌ی حقیقی آن پی ببری.

هوش مصنوعی: من به خاطر زیبایی و ظرافت‌های هنر تو، حاضر هستم در دنیای وسیع و پر از ارزش‌های معدنی و جواهرات فدای آن شوم.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم تو را ای کعبهٔ آرزوها، کم دشمن که روز موفقیتت، جشن و عید است و دشمن مانند گاوی است که برای قربانی آماده شده است.

هوش مصنوعی: آسمان هم رفیقی ندارد که برای تو میزبان شود و سگانت را در خون دشمنانت مهمان کند.

هوش مصنوعی: دل تو مانند دریا است که به نظر آرام به نظر می‌آید، اما در عمق خود خشم و هیجان دارد که می‌تواند مانند طوفانی بزرگ، امواجی سهمگین ایجاد کند.

هوش مصنوعی: به خاطر حسادت تو، طلا روی زمین می‌ریزد، که مانند باران بهاری بر روی خاک می‌بارد و گویی ابرهایی از نوع نیسان، باران نازکی را به ارمغان می‌آورند.

هوش مصنوعی: تو چنان در دنیا جا گرفته‌ای که از قدرت زبانی‌ات می‌توان یک مفهوم را در یک جمله خلاصه کرد، به طوری که مانند صد فصل در یک سطر گنجانده شده باشد.

هوش مصنوعی: دشمنان از حسادت به زیبایی شاهدان، بر تن تو طرح و رنگی به‌کار می‌برند، مثل اینکه وقتی به زیبایی شاهد معنایی نگاه می‌کنند، لباس نثر را بر تن او می‌پوشانند.

هوش مصنوعی: اگر اشاره‌های تو به سمت نانت باشد، چرخ زندگی را به حرکت درمی‌آورد، اما اگر این چرخ به دور خود نمی‌چرخد، باید از این دورانی که خود ایجاد کرده‌ای دست بکشی.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال کسب علم و مقام در این جهان هستی، آگاه باش که مراتب بالای آسمانی و رهبری جهان به خاطر تمایل و اراده تو به تو داده می‌شود، به شرط آنکه آن را به دست بیاوری.

هوش مصنوعی: اگر زمین به آسمان شایسته تو افتخار کند، به طور پنهانی از کسی مانند آصف که خردمند و تواناست، خواسته می‌شود تا نیرویی مانند سیل از زیر لب جاری کند.

هوش مصنوعی: سلیمانیت به قدرت و حکمت تو در اداره امور برمی‌گردد، که همین کافی است که در زمان سیاست و مدیریت، حتی موری را هم ناراحت نکنی.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه جیزی باعث شده که بازار برنامه‌ریزی تو در هوای سرد دشمنان گرم شود، اگرچه آنها را بسوزانی.

هوش مصنوعی: اگر تو ای باد خوش، از کنار خارزار بگذری، می‌توانی گل را از بوته‌های بیابانی به شهر بفرستی.

هوش مصنوعی: اگر دشمن تو به باغی بیفتد، می‌تواند گل شود؛ همچنان‌که غنچه‌ای که در چشمانش نوک پیکان‌ها را می‌بیند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیباترین لحظه‌های طبیعت و تأثیر آن بر حال و هوای باغ و گل‌ها می‌پردازد. در آن، ابرها که در آسمان می‌گذرند، نماد رحمت و باران هستند و در عین حال، اشاره‌ای به جوانه زدن و رونق باغ‌ها و گلستان‌ها دارند. همچنین، اشاره به سجود (تسلیم) زیبایی طبیعت و تغییرات آن دارد که بر روی گیاهان و درختان تأثیرگذار است، به ویژه سروها که در این باغ‌ها به زیبایی و سرزندگی می‌افزایند. به طور کلی، تصویرسازی از یک منظره دلنشین و نشاط آور در طبیعت است.

هوش مصنوعی: آسمان بدون اجازه‌ات، با شتاب کارهایی را انجام خواهد داد؛ اگر در نابود کردن دشمن خود دیر اقدام کنی.

هوش مصنوعی: خصم تو لباس مخصوصی بر تن می‌سازد که بدون جیب است، تا به این وسیله آن را به عذاب و لعنت شیطان مبتلا کند.

هوش مصنوعی: من برای ستایش تو، آرزو دارم که حس و حالم فراتر از درک سحرآمیز باشد و زیبا نباشد، بلکه بسیار بیشتر از احساسات عادی باشد.

هوش مصنوعی: هیچ کس جز من نمی‌تواند تو را ستایش کند، اما عشق به تو باعث می‌شود که قلبم همچون شیشه‌ای سرخ، در دل خون بریزد.

هوش مصنوعی: با ذات پست و با نظم ضعیف و مضامین بی‌ارزش، نمی‌توان بر فراز آسمان، نغمه‌ی ستایش را سر داد.

هوش مصنوعی: عرب تا عجم در ستایش تو به هم پیوستند و به همین دلیل تو در سرتاسر جهان به شهرت و معروفیت رسیدی.

هوش مصنوعی: تو در عالمی برجسته و بی‌نظیری و ستایشت از دیگر ستایش‌ها متمایز است، ای پادشاه سخن و ادبیات.

هوش مصنوعی: این جمله اشاره به احساسی عمیق دارد که کسی نمی‌تواند آن را به راحتی به زبان بیاورد یا بنویسد، اما به‌طور طبیعی در وجودش حس می‌شود. در این حالت، زیبایی و شگفتی شخصی که مورد ستایش قرار گرفته، در ظاهر او نمایان است و دیگران به وضوح آن را می‌بینند.

هوش مصنوعی: هر ساله برای من، قرار بود که از جانب تو به من چیزی برسد و این دریافت کردن آن، در عین سادگی و آسانی انجام می‌شد.

هوش مصنوعی: یک بار به من رسید و امید داشتم که آن مبلغ نیز در بار بعدی بیشتر شود، همانطور که در بار دوم نعمت‌های تو افزون می‌شود.

هوش مصنوعی: طمع وقتی که به شتاب بیفتد، می‌تواند فرد را از مسیر درست خارج کند و به دردسر بیندازد. در ابتدا ممکن است آدم با اشتباهی کوچک به مشکل بربخورد و دچار ناامیدی شود.

هوش مصنوعی: مرد طمعکار عاقبت دچار مشکل می‌شود و در نهایت با پشیمانی روبرو می‌گردد. او با این طمع، راهی را انتخاب می‌کند که به او آسیب می‌زند و از دستاوردهایش محروم می‌شود.

هوش مصنوعی: ای پادشاه بزرگوار، آنان که بر من افتاده‌اند، به خاطر دشمنی و کینه‌ای که در دل دارند، به سرنوشت بد دچار شده‌اند.

هوش مصنوعی: در حال حاضر انسان‌ها به روش‌های متنوع و ابتکاری در زندگی و جهان پیرامون خود دست زده‌اند، به طوری که هر یک به شکل خاصی قابل مشاهده و شناخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: هدف از زیان‌های بزرگ این است که بیشتر فواید از بدی‌های زمانه به دست آید.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که بزرگ‌ترین زیان و ناراحتی این است که فردی که به بیداری روحانی و ارتباطات معنوی دعوت شده، به علت عدم تحقق پیوند یا ارتباط واقعی، از این تجربیات عمیق و معنوی محروم مانده است.

هوش مصنوعی: اما از خوشحالی ناشی از ملاقات، با دو چشمی پر از زیبایی و تماشای دلربایی و ناز و دلبری او در راه راه می‌روم.

هوش مصنوعی: زبان من برای گفتن مدح و ستایش آماده است، اما به رغم این که خوب حرف می‌زند، کارایی ندارد و از آن استفاده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: ناگهان آن مجلس و مهمانی بر هم خورد و گردن‌های چراغانی و زیبا از کاشان به هم پیوستند و در آغوش هم قرار گرفتند.

هوش مصنوعی: به معمار تقدیر بگو که در زمانه‌ات بنای زندگی خوشی من دوباره ساخته شود.

هوش مصنوعی: ستایش وقتی با دعا شروع می‌شود، بهتر است که پایان آن هم با دعا باشد، به‌ویژه این ستایش که در آن نیازها و خواسته‌ها به‌طور مفصل بیان شده است.

هوش مصنوعی: تفاوت ممکن است تا زمانی که با هم باشیم به اندازه مقام و جایگاه ما باشد، اما ای آفتاب آسمان، تو در حقیقت بالاتر از همه‌ای.

هوش مصنوعی: مقام با شکوه و پر رونق تو که هرگز از بین نمی‌رود، از پادشاهی و ریاست تو بیشتر باشد و با همت و تلاش تو، این مقام روزبه‌روز بیشتر و بزرگ‌تر گردد.