هوش مصنوعی: چون از لطف پروردگار شادی و لذت به اوج رسید، بر ارتقاء و برکت تو، نام تو به عنوان پادشاهی و رهبری مطرح شد.

هوش مصنوعی: علم خود را به نمایش بگذار، زیرا اگر دارای استعداد فطری باشی، بدون هیچ تلاشی مقام و قدرت سلطنت را نصیب تو خواهد کرد و بر تو سایه خواهد افکند.

هوش مصنوعی: به خوشی بپرداز، زیرا از هر زاویه‌ای می‌بینم که همچون ماه نو، ظرفی پر از شراب روی زمین در برابر تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به کسی اشاره می‌کند که در مقام و موقعیتی با شکوه زندگی می‌کند و در این بهشت خوشبختی و لذت‌ها، باید از زندگی و شادی‌های روزگار بهره‌مند شود. زندگی کردن در این محیط زیبا و خوشحال‌کننده فرصتی است که نباید از دست برود.

هوش مصنوعی: وقتی که احسان و نیکی را با تلاشت ارزش کمی قرار داده‌ای، امیدوارم که قدرت، جاه و مقام و ثروت و منصب هم برایت آسان و در دسترس باشد.

هوش مصنوعی: وقتی عروس ملک با تو پیمان وفا بست، او ابتدا از عهد و پیمان ناپایدار خود توبه کرد.

هوش مصنوعی: جهان باید با نی تو به پیش ببرد و از آن روز به نام بزرگی تو فعالیت کند؛ در حالی که با قدرت تو، جهان را هدایت کند.

هوش مصنوعی: وقتی که تو در امکان نمی‌گنجی، سنجشگران چه می‌توانند درباره‌ات بگویند؟ آیا باید به ویژگی‌های عقل اول تو اشاره کنند یا به زیبایی‌های یوسف ثانی؟

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد اگر بگویم که سایهٔ خورشید بر این دلیل افتاده، چرا که تو خود خورشیدی و در زیر سایهٔ خداوندی.

هوش مصنوعی: اگر سازندهٔ هستی از ثبت و ضبط جهان دست بکشد، همان لحظه، ساختار جهان به سمت ویرانی پیش خواهد رفت.

هوش مصنوعی: اگر معیاری برای انصاف وجود نداشته باشد، بی‌حاصل‌ترین و پایین‌ترین افراد نیز می‌توانند در مقام‌های بالا و رهبری قرار بگیرند، حتی اگر فقط چوپان باشند.

هوش مصنوعی: بداندیشی که به مرگ فکر می‌کند، مانند سگی در زنجیر است که در هر گوشه‌ای در زمان جنگ و درگیری، احساس ترس و ناتوانی می‌کند.

هوش مصنوعی: سرمایه‌ی بزرگ و ارزشمندی در بخشش و عفو تو وجود دارد، به ویژه که بر اثر عظمت وجود تو، این کیمیا به راحتی به دست کسانی که در خدمت تو هستند، می‌رسد.

هوش مصنوعی: به جز من که به خاطر گناهانم عذرخواهی می‌کنم، گناه‌های دیگری هم وجود دارند که شاید بدتر باشند، اما من فقط اشاره‌ای به آن‌ها می‌کنم و تو خودت خبر داری.

هوش مصنوعی: در آسمان، جایی که افکار و آرزوهای بزرگ وجود دارد، تو همچون ابر نقره‌ای هستی که با نور خورشید تابش می‌افزاوی و برچهره‌ی سیاره‌ها جلوه‌گری می‌کنی.

هوش مصنوعی: دیشب به خاطر شک و تردیدی که داشتم، از لطف و محبت تو محروم شدم و دچار وسوسه‌ای شدم که مرا در مسیر اشتباهی قرار داد.

هوش مصنوعی: تصور کردم که آن داروی شفابخش در حالت نشئگی دیگری وجود دارد، اما نمی‌دانستم که نتیجه‌اش به طور کامل یک نعمت روحانی خواهد بود.

هوش مصنوعی: از موضوعی که خارج شدم، خودم را در درد و رنجی عمیق یافتم، مانند آتشی که منجر به سوختن و آسیب می‌شود، آتشی که ناشی از خشم و قدرت سلطانی است.

هوش مصنوعی: من از اینکه به اشتباه راه محبت و لطف را به روی خود بستم، احساس پشیمانی می‌کنم. این اقدام ناشی از خودرایی، نادانی و بی‌فکری من بوده است.

هوش مصنوعی: اگر عقل و درک درستی داشتم، هرگز چنین کاری نمی‌کردم. چرا انسان عاقل باید کاری انجام دهد که در نهایت باعث پشیمانی‌اش شود؟

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که من به زودی بازمی‌گردم و در مسیر ستایش تو، همچون حسان و سحاب (دو شاعر معروف) سرود خواهیم سرود.

هوش مصنوعی: ای عزم و اراده الهی، تدبیر تو به خاطر عقل و حکمت، قدرت تو باعث شده تا سرزمین‌های عدالت به بنای کشور ویران نشود.

هوش مصنوعی: اگر خورشید حتی کمی بر آسمان بتابد، ستاره سها نیز کمترین نوری از خود خواهد داشت، زیرا خورشید خود نوری درخشان و عظیم است.

هوش مصنوعی: اگر سایه‌ی خشم تو به زمین بیفتد، آن زمان مانند سنگی سیاه و بدون نور خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر چهره‌ی زیبای تو بر دریا بیفتد، سنگ‌های بی‌ارزش به جواهراتی زیبا تبدیل می‌شوند و مثل عقیق و یاقوت می‌درخشند.

هوش مصنوعی: زمانی که ابرهای پربرکت به زمین می‌بارند، هر ذره از باران که به زمین می‌افتد، می‌تواند باعث شکوفایی و آبادانی تنگدستان شود.

هوش مصنوعی: دست سفید تو نشانه پیروزی است و در میدان نبرد، نیزه‌ات مانند مار خطرناک است و می‌تواند دشمنان فرعونی‌ات را شکست دهد.

هوش مصنوعی: وقتی باران از ابر بر زمین می‌ریزد، در لحظه‌ای زندگی و جنب و جوش به جسم بی‌جان و بی‌روح می‌بخشد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد عمر تو را به دست آورد، باید به حکم کسی که جان‌ها را قبض می‌کند، خط ترخانی بگیرد.

هوش مصنوعی: هر چه قدر که ثروت و مقام تو بالا برود، اگر عمر دنیا طولانی شود، باز هم نباید از جاودانگی و بقای این جهان فانی سخن بگویی.

هوش مصنوعی: عجب است اگر بر قامت جهان، لباس جاودانگی کوتاه شود؛ چرا که در سایه‌ی سلطنت تو، زمان پایان به دامن کشیده شده است.

هوش مصنوعی: اگر صد سال هم تمرین کنی و خود را به زحمت بیندازی، باز هم به اندازه درک و فهم تو برای انسان بودن و رسیدن به حقیقت نخواهی رسید.

هوش مصنوعی: نام تو آن‌قدر بزرگ و والا است که نمی‌توانم آن را به طور کامل در یک شعر بیان کنم، زیرا عظمت تو فراتر از کلمات است.

هوش مصنوعی: ای صبح روشن، بیا و بر من نور ببخش تا از تاریکی‌ام رهایی یابم.

هوش مصنوعی: در فکر این هستم که چگونه به آنجا برسم و وجودم را حفظ کنم، اگر تو با این زیبایی‌ات از دامان خود بر من رحمت کنی.

هوش مصنوعی: در این سروده به زیبایی‌های طبیعی و انسانی اشاره شده و از عناصری چون سرو، دریا و زیبایی‌های جهان سخن به میان آمده است. این اشعار به تجلیات مختلف زندگی، از جمله زیبایی‌ها و عظمت‌ها می‌پردازد و به نوعی بیانگر نظم و هماهنگی موجود در عالم است. هر یک از این تصاویر سمبل‌هایی از زیبایی، قدرت و لطافت هستند که در کنار یکدیگر، نمایی زیبا از زندگی را شکل می‌دهند.

هوش مصنوعی: اگر بارها مانند شمع بسوزم و جانم را فدای تو کنم، دست کم یک بار مثل پروانه دور تو بچرخ.

هوش مصنوعی: لبی که رنگ آن به قیمتی‌ترین سنگ‌ها می‌ماند، نشانی از زیبایی و دلربایی توست و مهر تو به‌سان مهر سلیمان بر دل‌های خوبان جاودانه است.

هوش مصنوعی: دهان تو مانند شکر و لب‌هایت شیرین همچون نیشکر است، پس چرا طعم کامیابی از تو تلخ است، درحالی‌که تو در سرزمین شیرین زندگی می‌کنی؟

هوش مصنوعی: ای ماه روشن، می‌دانم که اگر به خاطر زیبایی‌ات صد بار نیز برای تو سجده کنم، تو همچنان در گوشه ابروی‌ات تغییر حالت نخواهی داد.

هوش مصنوعی: انسانی هنگامی به کمال می‌رسد که تمام وجودش، حتی در سخت‌ترین شرایط، به خوبی و زیبایی بپردازد. اگر انسان خود را نه در مقام بزرگی بلکه در عشق و ارادت به مکان و افرادی خاص بشناسد، به حقیقت انسانی‌اش نزدیک‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: حالم چنان خراب است که از دنیا روی‌گردانم. اگر تو چهره‌ات را از من برگردانی، حال من را تغییر نخواهی داد.

هوش مصنوعی: ای خدا، تا زمانی که پرچم مهر بر دوش آسمان باقی بماند، تو با چتر و پرچم خود بر تخت موفقیت و کامیابی نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: دعای محتشم نمی‌داند که چی بهتر است، در حالی که تا وقتی که به بهشت برود، بر سرش سایه‌ای از قدرت الهی خواهد بود.