هوش مصنوعی: در این فصل بهار، از زیبایی‌های زندگی و خاطرهایم آن‌چنان لذت می‌برم که قابل سنجش و شمارش نیست.

هوش مصنوعی: نخستین زخم آتش و ظلم زمانه بر همه چیزم، چه خشک و چه تر، چنان آثار نابی به جا گذاشته که مرا به شدت تحت تاثیر قرار داده و نابود کرده است.

هوش مصنوعی: اگر قسمتم به طوری باشد که برایم مشکل‌ساز شود، کشتی نجات من (نوح) هم به جایی نمی‌رسد و به تخته سنگ می‌خورد.

هوش مصنوعی: نگاه دوستانه دیگری به دشمن باعث می‌شود که دل من از حسادت به درد آید و چهره‌ام از اشک پر شود.

هوش مصنوعی: دردی که از ظلم دشمنان به من می‌رسد، به قدری عمیق است که آنها فقط با نابود کردن من راضی خواهند شد و این وضعیت مرا بسیار غمگین و ناتوان کرده است.

هوش مصنوعی: درد دیگری از غم زمین‌گیر شدنم به من چنگ انداخته که پیوسته به عصا تکیه کرده‌ام و مانند نرگسی که سر به پایین دارد، گرفتارم.

هوش مصنوعی: درد و رنج دیگری که از فقر به وجود آمده است، به گونه‌ای احساس می‌شود که به کوهی سنگین تبدیل شده و ارزش و اعتبار آن را کاهش داده است.

هوش مصنوعی: درد و رنج جدید باعث تحریک و خواست ما می‌شود، زیرا عزیزان ما که در این کار بی‌ارزش مشغولند، همه بی‌حرمت و خوار شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر زخمی که از یک درد به جا مانده، نشان و اثری در دل دارد. این نشان به قدری عمیق است که نتوانسته‌ام از خود آثار و نشانه‌های دیگری به جا بگذارم.

هوش مصنوعی: ای کاش که صد تا زخم دیگر بر دلم می‌بود و این زخم که جان عزیزم به خاطر آن رنج می‌برد، وجود نداشت.

هوش مصنوعی: ای آسمان، این چه بهاری است که زیبایی‌اش با شگفتی، من را به یاد گل می‌اندازد، در حالی که در واقع خارهایش را می‌بینم؟

هوش مصنوعی: در نگاه من، غنچه مانند شعله‌ای داغ و گل ارغوانی، آتش پر سرعتی است که بر روی آن شعله کوچک می‌درخشد.

هوش مصنوعی: لاله‌ای که بر روی پیراهن نقش بسته، مانند لکه‌ای از خون داغی است که چاکی را به هم می‌زند. این تصویر نشان‌دهنده‌ حالتی مضطرب و بی‌قرار است که در جیب صبر من باقی مانده است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد سایه‌ی سرو و چمن در روز روشن، مانند موهای شب که با صاعقه زینت یافته، زیبا و درخشان است.

هوش مصنوعی: در کنار آب جاری، علف‌ها به خاطر شبنمی که بر رویشان نشسته، زیبا و تازه به نظر می‌رسند و در چشمان من اشک‌هایی مانند باران جاری هستند.

هوش مصنوعی: در باغم هیچ چیز مشخصی وجود ندارد، از صدای زاغ و زغن گرفته تا آهنگ قمری و هزاران دیگر.

هوش مصنوعی: جنون سلطنت خود را آغاز کرده و به خاطر این حالت، صبر و آرامش را از من دیوانه گرفته و فراری داده است.

هوش مصنوعی: از اوج موفقیت به پایین‌ترین نقطه سقوط کرده‌ام، در حالی که سرنوشت شوم من، پرچم پیروزی‌ام را از دسترسی به فرصت‌ها دور کرده است.

هوش مصنوعی: من از خوشی‌های زندگی به این دشت پر زحمت وارد شدم، اما چرخ روزگار با نیرنگ و بی‌رحمی، بر خشم و کینه‌اش چرخش را بنا کرده است.

هوش مصنوعی: زندگی پر از چالش‌ها و مشکلات است و هرگز نمی‌توان به آسانی از آن‌ها رهایی یافت. به همین دلیل، امکان ندارد که از این وضعیت سخت و دشوار به راحتی نجات پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: آیا می‌تواند آینه روزگار، با آشفتن اساس غم‌های من، توانایی خود را نشان دهد؟

هوش مصنوعی: مریم دوم که در آسمان‌ها مانند رابعه به عبادت و سجده مشغول است، کنیزانی از خود دارد که به خاطر بزرگی و مقامش، به او سجده می‌کنند.

هوش مصنوعی: آسمان زیبا و باشکوه مانند یک شهزاده است که بر روی زمین در حال نیایش و دعا برای کاسمان خانم است.

هوش مصنوعی: اگر آفتاب از پس تاریکی بیرون بیاید، تمام تاریکی‌ها و پرده‌ها به سرعت از بین می‌روند و کنار می‌روند.

هوش مصنوعی: کسی که بهره‌مندی‌اش از زندگی و موفقیت اگر زیاد شود، خداوند عمر طولانی برایش مقدر کرده است.

هوش مصنوعی: اگر کسی نتواند از او محافظت کند، مانند حبابی که به آرامی در دنیای خود حرکت می‌کند و از حصاری که او را احاطه کرده، جدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر حرف نرمی که در آینه مشاهده می‌شود از آن جدا گردد، غیر ممکن است که دیگر تصویری از آن چهره بر آن بیفتد.

هوش مصنوعی: اگر چه از جهان راندنِ دیگران به خاطر غیرت خود عوضی از نام اوست، اما اگر فرشته‌ای مثل بشر در دیدگان ظاهر شود، همگان او را می‌بینند.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های دلربای حرم، صورتی را که نقاشی به دیوار می‌کشد، توصیف می‌کند.

هوش مصنوعی: شاید به خاطر پاکی و عصمت او، اگر سرش را پایین بیندازد و از خجالت به دیوار نگاه کند.

هوش مصنوعی: در باغ‌های حرم او که پر از گل‌های زیبا است، آب و هوا به تنهایی نمی‌تواند نرگس‌های خوشبو و زیبا را پرورش دهد.

هوش مصنوعی: مبادا که از زیبایی چشم‌های نرگس، نگاهی به چهره گل از چهره خورشید بیفتد.

هوش مصنوعی: اگر از روزنه‌ی بهشت به چهره‌ی او نگاه کنی، حتی خواب بی‌خبری را هم می‌توانی در دیدار او ببینی.

هوش مصنوعی: هرچند که سرنوشت ممکن است دوباره زندگی را به من ببخشد، اما از او نمی‌توانم کلامی را بگیرم که چه چیزهایی را تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر زمین حرم او را نامحرمی نبیند و از نظرها پنهان نباشد، ستار و پوشش‌دهنده‌ای در کار نیست.

هوش مصنوعی: سایه این بدن پرنور بر زمین نمی‌افتد، نه به خاطر معجزه، و نه به خاطر ارثی از رسول مختار.

هوش مصنوعی: در یک لحظه، فردی که تصمیم به بخشیدن چیزهای گرانبها دارد، ممکن است در نتیجه، به طرز ناگهانی همه آنچه را که در اختیار دارد از دست بدهد. بنابراین، باید مراقب باشد و از این کار پرهیز کند.

هوش مصنوعی: هرگاه که گروهی از افراد با نیکی و بخشش پیش بروند، این حرکت و تلاش آنها تا زمانی ادامه خواهد داشت که به هدف بزرگتری برسند و از آن مسیر جدا نخواهند شد.

هوش مصنوعی: زمانی که عدالت خداوند لطمه‌ای ببیند، قدرت ظالم به سخره گرفته می‌شود و مانند کوکبی که در کوه‌ها آزادانه پرواز می‌کند، روحیه و آزادی حق خواهی در دل‌ها زنده می‌شود.

هوش مصنوعی: حتی اگر کسی به اندازهٔ خورشید در اوج قدرت قرار بگیرد، باز هم سایهٔ بدبختی و شکست از سر دشمنش کنار نمی‌رود.

هوش مصنوعی: این بیت به ما می‌گوید که شخصی خوشحال و باعظمت است که به مقام و مرتبه‌ای بلند دست یافته، به‌طوری‌که دیگران به او حسادت می‌کنند و از مقام او خجالت می‌کشند. او مانند فرشی زیبا است که به دیگران افتخار می‌دهد و کسانی که در خدمت او هستند، باید بر خود ببالند.

هوش مصنوعی: دوستی و محبت تو به من به قدری عمیق و متفاوت است که قابل مقایسه با هیچ چیزی نیست، حتی با تغییراتی که در آب‌ها رخ می‌دهد.

هوش مصنوعی: سلمان به خاطر ستایش و مدحی که از این بزرگواران کرده، به مقام و مرتبه‌ای دست یافت که به اندازه سلیمان درخشان و بزرگ شده است.

هوش مصنوعی: من در این زمان مانند سلیمان هستم و با دل پاکم، در مدح و ستایش تو، گنجینه‌ای از گوهر و زیبایی را در دریا و زمین ارائه می‌دهم.

هوش مصنوعی: سخنان پرمحتوا و قوی، همیشه من را در مسیر موفقیت و خوشبختی قرار می‌دهند و به سرعت مرا در دنیای وسیع زندگی پیش می‌برند.

هوش مصنوعی: بار دیگر، در اینجا اشاره به جواهراتی است که در اشعار و آثار من وجود دارد. حاملان این اشعار در هر جایی، بهتر و پرشورتر از من، به فروش و معرفی آن‌ها می‌پردازند.

هوش مصنوعی: با ویژگی‌های برجسته‌ای که در این مکان بزرگ وجود دارد، حسودان در دل‌های تنگ خود دچار اضطراب و بلوا شده‌اند.

هوش مصنوعی: من به قدری در دلم حالت خاصی دارم که اگر کسی حال مرا برای تو بگوید، تو به روشنی از آن باخبر خواهی شد.

هوش مصنوعی: وقتی که با وجود افکار نادرست و اشتباهات، بتوانی به انصاف و عدالت عمل کنی، این کار خود معجزه‌ای بزرگ به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: عجیب است که اگر باد، خاک من را به اشتباه از کشورهایی مثل چین، ختن و تاتار ببرد، چه اتفاقی خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: بسیار دور نیست که آسمان، تو را مانند یک سنگ قیمتی و با انصاف در دید مردم گرانبها سازد.

هوش مصنوعی: اگر در این دنیای فانی به مهمانی یا جایی بروم، یا به مدت طولانی مثل غباری در آن جا بمانم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس با من بدبخت صحبت نمی‌کند و هیچ‌کس هم بابت اشتباهاتش بر من وقوفی ندارد.

هوش مصنوعی: هر چند که من در این مکان و به دور از همتای خودم هستم، اما به من یاری در این سرزمین وجود دارد.

هوش مصنوعی: پادشاهان کم‌قابل و کوچک، جوجه‌تیغی با صدای خوش تو را می‌بینند که اندیشه‌ای نادر و شیرین در کلامت نهفته است.

هوش مصنوعی: کسی در درونش آزردگی و ناراحتی دارد، چه از افراد بی‌مقدار و چه از افراد با اعتبار. هم‌چنین به خاطر کوچک‌ترها و بزرگ‌ترها در ذهنش آشفتگی وجود دارد.

هوش مصنوعی: حالت خود را بیان نمی‌کند، زیرا نگران است که وجود والا و بلندمرتبه‌اش تحت تاثیر آن درد و رنج قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: یک شخص دعا می‌کند و درخواستش این است که از دنیای پنهان، الهام و انگیزه‌ای قوی به دل او القا شود.

هوش مصنوعی: در میان انسان‌ها، چه کسی است که در صبح و شام مشغول دعا و طلب حاجت از خداوند باشد و خود را فراتر از بندگی انسان‌ها ببیند؟

هوش مصنوعی: از میان خدمتگزاران تو، آن بنده‌ای که هیچ همتایی ندارد و به او می‌بالند، کیست که در برابر چرخ گردان آسمان، افتخار می‌کند؟

هوش مصنوعی: کدام خدمتگذاری خواهد آمد که به خاطر تو از یاد تمام کارهایش بگذرد و به زبان تو اظهار وفاداری کند؟

هوش مصنوعی: از کجا می‌تواند شعر و نظم موجود باقی بماند، در حالی که نام باارزش تو تا روز شمار در یادها خواهد ماند؟