هوش مصنوعی: ای که وجودت بی‌نظیر است و به همه جهانیان پناه می‌دهی، تو مانند سایه‌ی خورشید به دیگران یاری می‌رسانی و از بلندای آسمان‌ها محافظت می‌کنی.

هوش مصنوعی: برای برداشتن سنگینی بار، کاسه‌ها هم به اندازه‌ی آن سنگینی می‌شوند. خیال انسان مثل کوه می‌ماند، اما نمی‌تواند بر کمر او فشار بیاورد.

هوش مصنوعی: جهان و زمانه مانند چرخ‌وفلک است و در آن هیچ چیز به دائمی ندارد. اما تدبیر و اندیشه تو همانند نسخه‌ای است که می‌تواند در این آشفتگی‌ها راهنمایی کند.

هوش مصنوعی: از توست که دنیا خوشبخت و کامیاب است ای بزرگوار و رئوف، زیرا زبان از گفتار، و گوش از شنیدن، و چشم از دیدن بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: آسمان بزرگی تو را اندازه‌گیری کرد و با این کار، عظمت تو را در یکی از کفه‌های مهم خورشید و ماه نشان داد.

هوش مصنوعی: وقتی که تو در زمان پیروزی خودت را به جلو حرکت می‌دهی، زمین از وحشت می‌گوید که این حالت به مانند برخوردی میان زمین و آسمان است.

هوش مصنوعی: وقتی کاروان سالار پیروزی‌اش را در راه به دست آورد، از لشکر دشمن آمادگی می‌گیرد تا بار سفر را با کامیابی بردارد.

هوش مصنوعی: سعادت تو همچون درختی است که به خاطر ویژگی‌های طبیعی‌اش همواره با پیروزی‌های جدیدی همراه است؛ پس پیروزی‌هایش مانند برگ‌هایش و خوشبختی‌اش مثل میوه‌هایش است.

هوش مصنوعی: اگر به دوستان و عزیزان خود پناه ببری، هیچ‌کجا نمی‌توانند به تو آسیب برسانند، حتی اگر از معتبرترین مقامات هم فتوا بدهند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی با گفتن «غفران خدا» از زیر بار مسئولیت فرار کنی، به این ترتیب می‌توانی مرتکب قتل‌های بی‌معنی شوی و در نتیجه خون بی‌گناهان را در جوامع مختلف هدر کنی.

هوش مصنوعی: از ویژگی‌های ارزشمند و عمیق دانایی تو می‌توان محدودیت‌های جسمانی را کنار زد و از حالت نامناسب خارج شد.

هوش مصنوعی: این مصراع بیان می‌کند که به دلیل ضرورت و نیاز به عهد و پیمان، حالتی خاص ایجاد می‌شود که در آن عناصر زودتر از آنچه انتظار می‌رود، به شکل مناسبی با یکدیگر ترکیب می‌شوند و از حرف‌های جر به راحتی ارتقا پیدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به عظمت و اهمیت انسانی اشاره می‌کند که ویژگی‌های خاص و قابل توجهی دارد. او می‌گوید که در این فرد، مشاهدهٔ جن و فرشته بسیار کم است، و این نشان از برتری و برجستگی این شخص دارد. به عبارتی، این آدم با شخصیت و نامدار، خیلی فراتر از موجودات دیگر است.

هوش مصنوعی: این همه زیبایی و عظمت، این همه شکوه و دلفریبی، این همه مهربانی و کلام دلنواز، و این همه طراوت و جذابیت.

هوش مصنوعی: اگر به زندگی خودتان افراط و زیاده‌روی کنید و برای دیگران نیز نیکی و بخشش کنید، به قدری ثروت و نعمت جمع می‌شود که انگار دنیای دیگری را در اختیار دارید، چرا که برای یک مهمان، همه چیز را آماده و فراهم می‌کنید.

هوش مصنوعی: در روزگاری که بر در تو گنج‌های بسیار وجود دارد، در نظر گدایان چیزی آنقدر تکرار نمی‌شود که خود طلا باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که زمان بخشش و رحمت فرا برسد، زمین هم مملو از ستارگان می‌شود، زیرا به قدری درد و رنج در میان مردم و میان سربازان وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای شهریار، تو رئیس و سرور دیگران هستی. با مدارا و تحمل بر دشواری‌ها غلبه کن. ای جان تو، با سرنوشتت در دریای دانش، قدر و ارزش خود را بشناس.

هوش مصنوعی: من از بی‌محلی‌ات در دل کمی ناراحتم و از اعتماد به خوبی‌ات شکایت دارم، اما با این حال از دل فراموش می‌کنم.

هوش مصنوعی: در تمام عمرم، امسال این شکست به سراغم آمد و خانه‌ام که به سختی ساخته بودم، به هم ریخت.

هوش مصنوعی: نسیم‌های شدید فقر بر زندگی من چنان تأثیر گذاشته که حتی یک تار موی خُشک و تر هم در آن باقی نمانده است. دیگر هیچ نشانه‌ای از رشد و نمو در من یافت نمی‌شود.

هوش مصنوعی: از روی ضرورت هرچند به درگاه تو درخواست خود را بیان کردم، اما از پاسخی خبری نبود و امیدم ناامید شد.

هوش مصنوعی: در این سال، نزدیکان من بیشتر از همیشه حسادت می‌کنند و من هر سال فاصله‌ام از در تو بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: ای داور، چشم من از کی اعتماد کرده است بر تو؟ تو که در این وضعیت اختیار و قدرت خود را به من سپرده‌ای، این همه به خودم مربوط است.

هوش مصنوعی: من نه از آن دسته افرادم که در مجلس تو مورد تمجید قرار بگیرم، بلکه جایگاه من از دیگران بالاتر است.

هوش مصنوعی: در میان کسانی که برای دعوت جمع شده بودند، سرنوشت من به گونه‌ای بود که از آسمان با هدایت پیش می‌رفتم و به سمت هدفم می‌رفتم.

هوش مصنوعی: هر شب زمان به یاد تو دعایی می‌کنم که در آن، آرزوهایم به سمت تو نشانه رفته است و تلاش‌هایم به سوی تو معطوف شده است.

هوش مصنوعی: اگر دشمن از نادانی و بی‌توجهی من بهره‌برداری کند و روز من را به شب تبدیل کند، ولی از این موضوع ناراحت نیستم، چرا که در هر حال، پشت من گرم و پشتیبان من، مانند آفتاب است.

هوش مصنوعی: کسی که می‌داند شب‌ها برای تو چه می‌کنم، می‌تواند به خاطر محبتش در صبح، من را دوباره خوشحال کند.

هوش مصنوعی: زیبایی لبانش چنان است که طولانی بودن محبت را مختصر می‌کند. ای سخن‌سرا، در دعایش کوتاه بگو.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به خوبی‌ها و نیکی‌ها گرایش داشته باشیم، به بهشت و خوشی‌ها دسترسی خواهیم داشت، اما اگر به بدی‌ها و ناپاکی‌ها تمایل پیدا کنیم، دچار عذاب و جهنم خواهیم شد.

هوش مصنوعی: از خوشبختی، دوستانت به بهشت بروند و از بدبختی، دشمنانت به جهنم بروند.