هوش مصنوعی: در زمان هایی که شانس و اقبال خوبی نداشتم، مرغ خوشبختی‌ام از دستانم رها می‌شد. برای دور کردن غم و اندوه، یک شب به گلستانی رفتم و آنجا استراحت کردم.

هوش مصنوعی: در صبح زود، بلبلی با صدای حزینی در حال صحبت با بلبلی دیگری بود و در این گفتگو، حال و احوال من را نیز بازگو می‌کرد.

هوش مصنوعی: در این مکان خاکی، کاروانسرا پر از غم است و بی‌حالی حاکم است؛ و در این پایین، وضعی ناپایدار و پر از خطر وجود دارد.

هوش مصنوعی: یک ذره از خاک را خورشید برداشت و آن را به مسیر خود هدایت کرد، اما حسادت دیگران باعث شد که او را به خاک راهی دیگران بکشند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای را به مقام بزرگی رساندند و از آنجا که خوش‌شانسی و بدشانسی به هم مرتبط هستند، دیگر پرندگان به خاطر حسادت بال و پر او را شکستند.

هوش مصنوعی: تشنه‌ای را با نوشیدنی سیراب کردند، اما کسانی که می‌خواستند او را فریب دهند، لذت او را با زهر تلخ حنظل نابود کردند.

هوش مصنوعی: کسی که از نظر روحی و اخلاقی آسیب‌دیده است، با یک بخشش از خود باعث آزار حسودانی می‌شود که از نظر مالی فقیرند و به او حسادت می‌ورزند و این حسادت برایش منجر به ضررهای بسیار می‌شود.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به ناگواری‌های زندگی غریبان اشاره می‌کند. او می‌گوید که یک پادشاه نسبت به غریبان احساس مهربانی و توجه دارد و درب‌هایی را به روی این انسان‌ها باز می‌کند تا بتوانند از خیر و خوبی‌ها بهره‌مند شوند، اما بر روی چهره‌اش، رنج و سختی‌های زندگی غریبان نمایان است.

هوش مصنوعی: در قید ناز و نیاز مردان ناکام، صیدی در چنگال خود داشت که به سمت بیابان هلاکت هدایت می‌شد.

هوش مصنوعی: یک کلبه ویران وجود داشت که با لطف و مهربانی آسمان، در جایی بالا و در میان دوران ساخته شده بود، اما حالا وضعیتش خراب و نابسامان است.

هوش مصنوعی: قصه کوتاه از ماه ایران، رهبری که خداوند به او قدرت و افتخار بخشید، به حدی که هم فرشتگان و هم انسان‌ها به او احترام گذاشتند.

هوش مصنوعی: با طلوع آفتاب دولت او، تمامی ذرات جهان را از سطح خاک به آسمان و عوالم بالا ارتقا بخشید.

هوش مصنوعی: ابرها باران را می‌بارند و محتشم احساس می‌کند که از قبل، چشمش به سمت محبت و توجه بیشتری بوده است.

هوش مصنوعی: آن رویداد پاک و بی‌نقص ناگهان متوقف شد و آن احساس خوشی و بی‌گناهی به بن‌بست رسید.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد که از خطای آن معشوق بزرگوار، این دل سنگین از غم، ناگهان رهایی یافت.

هوش مصنوعی: در زمان‌هایی که مریدی در دل جز صداقت و خلوص نبیند، چه چیزی می‌تواند از او ببیند؟ آن درختی که در میان انسان‌ها برتر و سرآمد است، به خوبی و بدی نمی‌نگرد.

هوش مصنوعی: آن تیر افکنی که در قوس دعا به صبح و شام پرتاب می‌شود، آیا همان بیداری است که از چشم گریه در صبح و شب ناشی می‌شود؟

هوش مصنوعی: شاید آن فرد بی‌نقصی که وصفش می‌شود، آنچنان بر روی زمین درخشانی دارد که از آثار او آسمان پر از ستاره و زمان پر از ارزش و شخصیت است.

هوش مصنوعی: ای خدای بی‌نیرنگ، آیا آن کسی هست که از دل بدون اینکه بگوید بر زبان می‌آید و از فراز این چشم‌انداز عبور می‌کند؟

هوش مصنوعی: آیا همان صداقت و خلوص نیتی که یک فرد فقیر با شخصیت نیکوکار در جریان فعالیت‌های اجتماعی نشان می‌دهد، وجود دارد یا خیر؟

هوش مصنوعی: بلبل داستان‌گوی عاشق، زمانی که پرده از راز خود برداشت و مضمون لطیفش را فاش کرد، به دوستش گفت: «به گوش شنوای خود گوش کن و به دنبال راهی برای حل این مشکل باش».

هوش مصنوعی: برخیز و در خاطر دلت نیکو بخوان این سرود که زیبایی‌های وجود تو، معنا را در قالب‌های مختلف به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: کسی که نمی‌داند ارزش گفتار را، چرا وقتش را با تو که اینقدر ارزش داری، تلف می‌کند؟

هوش مصنوعی: اگر مردم عیوب تو را با پوشاندن صد لباس پنهان کنند، آیا این کار می‌تواند در نظر خداوند عیب‌های تو را بپوشاند؟ این نشان‌دهنده توانایی و هنر واقعی است.

هوش مصنوعی: از نی خوش موسیقی و نغمه تو در توصیف‌هایش به قدری زیبا و دلنشین است که صدایش از این شکرستان تا خوزستان می‌رسد.

هوش مصنوعی: از ستایش او، طبیعت به همواره در تلاش است تا مضامینی نو و زیبا خلق کند و در وجود هر انسان، زیبایی و فصاحت جدیدی را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: با ستایش او، رهبر اندیشه‌ها به کاروان‌های پر از جواهر، دستور می‌دهد که در دریا و بر فراز زمین حرکت کنند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی نصیحتی را بپذیری، برخیز و در باغ افکارت به نظم و ترتیب، قلمت را همچون نخل بارور کن.

هوش مصنوعی: هرچند بارش باران در سال‌های خشک کمتر می‌شود و به کشت دل تو کمتر نفع می‌رساند، ولی از ابر تربیت تو، هنوز هم رحمت و لطف وجود دارد که امیدوار کننده است.

هوش مصنوعی: آن‌چنان از جوانب مدح او سخن می‌گوید که از شگفتی‌ها و قدرت کلامش، حتی درختان را نیز به جنبش درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: از درختی که به انتظار ثمر نمانده، درختانی که در اطرافش هستند نیز پر از گل و میوه خواهند شد.

هوش مصنوعی: من که از غم و افسردگی در سکوت به سر می‌بردم، حالا سکوت را کنار گذاشته‌ام و زبان به ستایش و سرودن باز کرده‌ام.