هوش مصنوعی: زمانی که پادشاه با لحن گویا و قوی صحبت کند، پیروزی در سخن به ستایش و مدح او خواهد انجامید.

هوش مصنوعی: زمانی که خسرو سخن از قلم خود بگوید، علم ابتدا به ستایش پادشاهی می‌پردازد که صاحب دنیا است.

هوش مصنوعی: زمانی که فارس خیال به وجود می‌آید، صدای آن به مانند زنگی بر روی اسب می‌پیچد و زبان‌ها به ستایش خداوند زمان مشغول می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر پادشاه بر دنیای شعر حمله‌ور شود، آیا او می‌تواند چیزی به دست آورد؟ تنها باید دانایی و نکته‌سنجی خود را در دل شعر نثار کند.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان با توانایی‌های فکری و خلاقیتش مانند یک سوارکار ماهر بر اسب می‌تازد، می‌تواند به دستاوردهای بزرگی در زندگی برسد و نقش مهمی در تغییر و بهبود جهان ایفا کند.

هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره به این است که اندیشه و تفکر به عنوان نشانه‌ای از پیروزی و موفقیت در زندگی می‌تواند به اندازه نامی بزرگ و ارزشمند مانند نام یک پادشاه معتبر باشد. به عبارتی، خرد و تفکر، به نوعی، قدرت و جایگاه ویژه‌ای را به انسان می‌بخشد.

هوش مصنوعی: گردن‌نهادن و سر فرود آوردن سلاطین و پادشاهان به رهبری نظام‌شاه، نشان‌دهنده این است که دوران خدمت به او از روزهای بندگی مردم بهتر و ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: انسان نادان، با وجود اینکه در زندگی خود با مشکلات و چالش‌های بسیاری روبه‌رو است، همچنان می‌تواند با درس‌هایی که از آن تجربیات می‌آموزد، به رشد و پختگی برسد.

هوش مصنوعی: فرمانده‌ای که می‌تواند کنترل و هدایت یک جسم بی‌جان را بر روی یک مرکب گلی به خوبی انجام دهد.

هوش مصنوعی: عدالت او به قدری کامل است که حتی اگر کسی بخواهد نسبت به آن اعتراض کند، نمی‌تواند. مانند زنجیری که بر گردن عدالت نوشیروان آویزان باشد و او را محدود کند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که دانشمندی می‌تواند آنچه که در آینده رخ خواهد داد را به روشنی ببینید و بیان کند، حتی اگر هنوز آن اتفاقات در دسترس نباشند و در عالم غیب قرار داشته باشند.

هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای در گوشه بامش زندگی کند، به‌طوری که چرخش و گردش آن در آسمان باعث افتخار و اعتبارش شود، می‌تواند به عنوان نماینده‌ی آسمان شناخته شود.

هوش مصنوعی: اگر به سمندش حتی یک ذره نزدیک شود، به خاطر سرکشی‌اش، قدرت حاکم بر جهان را به چالش می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر خداوند به بندگانش نظر کند و از نعمت‌هایش بهره‌مندشان سازد، آنان را به مهمانی از جاودانگی می‌آورد، حتی اگر زندگی مادی آن‌ها در خطر باشد.

هوش مصنوعی: آن مکان مقدس و ویژه، مانند فرماندهی در آسمان‌ها است که در برابر کهکشان‌ها قرار دارد.

هوش مصنوعی: فلک اجازه نداد که سر من به آستان آن معبود سجده کند و با آسمان برابر شود.

هوش مصنوعی: من روح خود را به درگاه او عرضه کردم و با نظم و ترتیب کلامی چون گوهر، کارهایش را از خزانه‌های هفت آسمان به نمایش گذاشتم.

هوش مصنوعی: گفتم آیا با این هزینه، این شاه که تاج و مقام می‌بخشد، می‌تواند فرق من را بلندتر از ستاره فرقدان کند؟

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر می‌گوید که انگار سرنوشت یا قدرتی به من کمک می‌کند تا در این شرایط سخت و دشوار، ثروت و بهره‌وری برادر خود را به سوی خود جذب کنم. به عبارت دیگر، به نظر می‌رسد که دست سرنوشت یا تاثیراتی از دنیا، به من اجازه می‌دهد که از منابع و امکانات برادر خود بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: شخصی از گنجینهٔ بخشش خود، نقدی را به عنوان جایزه ارائه می‌دهد و همچنین جواهراتی را به دستان دیگران می‌سپارد.

هوش مصنوعی: ناگهان، پس از دو سال، فرستاده‌ای که در وضعیت فقر بود، به صورت ناگهانی روزی‌اش به پایان رسید.

هوش مصنوعی: برادر، پول نقدی که آورده‌ای ارزشمند است، اما چه فایده‌ای دارد وقتی که هزینه‌اش بیشتر از درآمدی باشد که به دست می‌آوری؟

هوش مصنوعی: من فردی هستم که دارایی کمی دارم و او کودکانی پر از آرزوست. با این وضعیت، انسان چگونه می‌تواند معیشت خود را تأمین کند؟

هوش مصنوعی: چشمم بار دیگر به او دوخته شده، اما روزی بسیار غم‌انگیز فرارسیده که اشک‌هایم می‌توانند دنیا را از دیده‌ها پنهان کنند.

هوش مصنوعی: من به او اعتماد دارم، اما زمانی که بخواهم از او تقاضایی کنم، احساس کوچکی و ضعف می‌کنم.

هوش مصنوعی: پاهایم از او حرکت می‌کنند، اما وقتی که بی‌طلب و بی‌موقع به من نزدیک می‌شود، باعث می‌شود که میان راه گم شوم و از مسیر خود منحرف گردم.

هوش مصنوعی: او تنها آرامش من است، اما وقتی از سر حسد به او پولی بدهم، دلم را به شدت به تپش می‌اندازد.

هوش مصنوعی: برخی اوقات انسان در زندگی به جایی می‌رسد که دچار بدشانسی یا ناامیدی می‌شود. من هم مانند دیگران، از سرزمینی (عراق) که در آنجا دچار مشکلات و ناملایمات هستم، به سوی سرزمینی دیگر (هندوستان) می‌روم.

هوش مصنوعی: در چهار رکن فصاحت، اگر کسی وصف فصاحت او را بشنود، می‌تواند دو صد داستان در این مورد بیان کند.

هوش مصنوعی: مدح و ستایشی که در این شعر آمده، به خاطر معرفت و دقت نظر شاعر است. او می‌خواهد نشان دهد که برای درک عمق و زیبایی معانی، نیاز به ذهنی دقیق و آگاه است. شاعر به همین دلیل، تلاش می‌کند تا از دل و وجود خود، جوانب مختلف موضوعات را بررسی کرده و بیشتر بکاود.

هوش مصنوعی: با اندکی توجه و تدبیر از سوی یک شخص خردمند، می‌توان روح را به بدن مرده بازگرداند.

هوش مصنوعی: شاید یک نگاه کوتاه از او می‌توانست نیازهای من را برطرف کند و زندگی‌ام را دگرگون سازد.

هوش مصنوعی: زمانی که او بی‌توجهی کند و پیامبری از سوی من بیاید که از ستم و ظلم با ناله و فریاد خبر دهد.

هوش مصنوعی: فقیر از کرایه دو طرفه به شدت ناراحت است و بار سنگین قرضی که بر دوش دارد، زندگی‌اش را دارد سخت‌تر می‌کند.

هوش مصنوعی: شعر هرگز نمی‌تواند به منظور کسب سود و منفعت به بازار جودشاه وارد شود؛ بلکه حقیقتی والا و غنی است که نباید برای معامله و تجارت استفاده شود.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که خسرو آن شعر را نخوانده وگرنه کار من را به یک فرد با تجربه واگذار می‌کرد.

هوش مصنوعی: شخصی نمی‌خواهد به سلطنت برود تا زمانی که خودش بتواند درد و مشکلش را حل کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی کلام من را شنیده و به آن عمل نکرده باشد، در زمان مناسب، فرستاده‌ام بر او عنصر بخشش و لطف بی‌پایان نازل خواهد کرد.

هوش مصنوعی: یا او صبر کرده و دیگر به یاد شاه نمی‌آورد کسی را که به او روح و جان بدهد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که یا باید یاد شهیدان را گرامی بداریم و یا از دشمنی که باعث آسیب به ما شده، رهایی پیدا کنیم تا بتوانیم برای این فرد ناتوان چاره‌ای بیاندیشیم.

هوش مصنوعی: یا دزد جایزه‌ام را برده، یا اگر نه، چرا کسی که باید مرا ستایش کند به این خوبی مرا رعایت نمی‌کند؟

هوش مصنوعی: جهان به فرمان کسانی که عدالت را برپا می‌دارند، می‌چرخد و از آن‌ها پیروی می‌کند. ای فرمانروای بزرگ، فرمان تو برای زمین و آسمان حکم‌فرماست و زندگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر وقت تقدیر و سرنوشت، تیرش را در کمان قرار دهد، در هر کجا که تو اشاره کنی، آن تیر به هدف خواهد خورد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از تغییرات زندگی آسیب ببیند، خرد و فهم او به لطف تو می‌تواند به او آرامش و درمان بدهد.

هوش مصنوعی: زمانی که تقدیر (قضا) به کسی آسیب بزند، بدون توجه به مقام و منزلت او، درد و رنجی به او وارد می‌کند که به راحتی جانش را می‌گیرد.

هوش مصنوعی: پس محتشم که با صدها زخم روبرو است، چگونه می‌تواند از مرهم لطافت تو امیدی داشته باشد؟

هوش مصنوعی: اگر دستی از روی لطف و محبت بر دل بکشی، غم‌ها را از دل دور کرده و خوشحالی همیشگی را در آن ایجاد می‌کنی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که باغبان در این باغ سبز، کار و برنامه‌های بهار و پاییز را تنظیم کند.

هوش مصنوعی: محبت و بخشش تو باعث می‌شود که همه، چه پیر و چه جوان، از نعمت‌های تو بهره‌مند شوند و در یک جمع دوستانه کنار هم زندگی کنند.

هوش مصنوعی: برای همیشه لازم است که جلال و شکوه پادشاهان بر روی زمین، از زمین‌های بلند و پایین، سایه‌افکنی کند.

هوش مصنوعی: وجود تو به قدری بزرگ و والا است که می‌تواند حتی هزار سال بر آفتاب آسمان سایه بیفکند.