هوش مصنوعی: من یک فقیر در میخانه هستم و برای خودم سنگ زیر سر گذاشته‌ام، از زرق و برق تاج و تخت فخر نمی‌کنم و همچنین کمری از ستاره‌های آسمان دارم.

هوش مصنوعی: در دنیای احساسات، من همیشه در حال نوشیدن شراب ناب از دستان ساقی زیبا هستم.

هوش مصنوعی: به دیگران نگو که به خاطر شرایط و ظاهر کم اهمیت خودت را حقیر می‌دانی، چرا که با وجود شرایط مختصر و ساده‌ات، جلال و عظمت زیادی داری.

هوش مصنوعی: من از سر و سامان نداشتن خود خوشحالم، چرا که در این وضعیت نه نگران از دست دادن چیزهای بی‌مورد هستم و نه از مجازات‌ یا خطراتی که ممکن است بر سرم بیاید.

هوش مصنوعی: من هرگز قناعت را به عنوان شغل و زندگی خود انتخاب نخواهم کرد، زیرا من اهل علم و آگاهی و بینش هستم.

هوش مصنوعی: من هم اکنون از آرامش، خوشی دائمی و تنهایی مطمئن برخوردارم و تمام آنچه که دارم از این شغل ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: من از خودم بی‌خبرم و فقط به خاطر جذبه عشق به جان دوست، خبری از دنیا دارم.

هوش مصنوعی: من فردی ناتوان و بی‌پول هستم، ولی ای آقای محترم، مرا بپذیر زیرا که در این وضعیت، استعدادها و هنری دارم که می‌تواند به شما کمک کند.

هوش مصنوعی: من همان شاخسار خوشبختم که باغبان از من می‌خواهد ثمری را که او به دنبالش است، و من همان ثمر را دارم.

هوش مصنوعی: دل و جانم در تابش محبت و روشنایی روز زندگی می‌کند، و به برکت اشک شب و ناله‌های صبح، احساس عمیق و خاصی دارم.

هوش مصنوعی: جز عشق و دوستی انسان‌های نیک، چیزی را از من طلب نکن، زیرا همین عشق در ذات من نهفته است و من همین را دارم.

هوش مصنوعی: در تمام عمر به نگاه امیدبخش احتیاج دارم و در انتظار لطف و رحمت حجت موعود هستم.

هوش مصنوعی: من به صاحب زمان، مهدی، پناه می‌برم که مکانی والاتر از زمین و آسمان دارد و من خود را زیر سایه‌ی او همچون تاجی بر سرم احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر دوستی‌ام با او، سرم را هم ببرند، فکر نکن که از محبت و وفاداری‌ام نسبت به او دست برمی‌دارم.

هوش مصنوعی: محیطی که در آن وجود دارم، به مانند دریا، مملو از زندگی و سرشار از زیبایی است، و من نیز با نظم و ترتیب، همچون جواهراتی در آن مکان پرورش یافته‌ام.