هوش مصنوعی: چشمان تو امروز مرا به حال خراب درآورده است، به طوری که مانند کسی هستم که نگران و مدهوش از آینده‌ام و روز حساب و گذشته‌ام هستم.

هوش مصنوعی: دوری و نزدیکی تو برای من بهشت و جهنم است. تفکرات و خیالات من گناه است و تصور تو برایم درست و درستکارانه است.

هوش مصنوعی: با عدل تو، امیدی به خوبی‌های کاری من وجود ندارد و با بخشش و رحمتت، از عذاب تو نیز نمی‌ترسم.

هوش مصنوعی: به سوی من بازگرد، زیرا بدون دیدار تو، روزها و شب‌ها برایم چون ماهی و سمندر در آتش و آب گدازان شده است.

هوش مصنوعی: هرچه که ببینم و با هرکس که صحبت کنم، همیشه چهره و سخن تو در نظر و درگوشم است.

هوش مصنوعی: زمانی که دل خود را به گیسوی تو گره زدم، آرامش و آسایش من از دست رفت و دیگر در دستم نیست.

هوش مصنوعی: اگر در خواب نتوان دید جان و زندگی را، پس چرا چهره زیبای تو در خواب شب گذشته به من نشان داده شد؟

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق علی، حال و هوایی ویژه دارم. ای ساقی کوثر، مواظب باش که فکر نکنی به خاطر شراب مست شده‌ام.

هوش مصنوعی: من به مثل آب، با کمک و لطف خضر همیشه زنده مانده‌ام، اما باید مواظب باشم، زیرا امکان دارد غول خطرناکی در روزگار من باشد.

هوش مصنوعی: اگر آقاجان بر گناهم خط بطلان بکشد، شاید به این ترتیب، فضیلت و جایگاهش در کتاب نوشته شود.

هوش مصنوعی: با ستایش «محیط»، از لطف و مهربانی پادشاه، امروز در آرامش به سر می‌برم، اما نگرانم که در روز قیامت چگونه از من حساب خواهند گرفت.

هوش مصنوعی: ای جان خاکی، به باد برو، چرا که غباری که بر تو نشسته، حجاب دیدن محبوب است.