هوش مصنوعی: امروز دل را از دوش تو می‌بینم که بیشتر آشفته و ناآرام است، جز مستی و سرخی شراب، شور و حال دیگری در تو مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: با وجود این که هر روز حال و روز خوبی نداری، امروز بیش از همیشه دیوانه و آشفته به نظر می‌رسی.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تو عاشق شده‌ای، و من از چشمانت می‌توانم ببینم که چقدر درد و رنج را تحمل می‌کنی.

هوش مصنوعی: طعم روح تلخ است، ای کسی که لب‌هایت شیرین است، لطفاً مرا دریاب که از خون گرانبهایی که در جان من جاری است، شیرینی و شیرینی را احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی قامت تو را می‌بینم، مثل سرو خوش‌قد و بالا می‌شود و وقتی که چهره‌ات را می‌تابانی، نور صورت زیبات را مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: عمرم سپری شده و جز این آرزو چیزی ندارم، در ذهنم خیالی است که این سر مانند گوی افتاده و در مسیر تو می‌بینمش.

هوش مصنوعی: جوانب وجود من به شدت به وجد و شادی می‌آیند، ای خورشید زیبایی‌های جهان، اگر فقط یک بار نگاهی به من بیندازی.

هوش مصنوعی: با وجودی که هنوز جوانم و شادابم، از شوقی که دارم، می‌خواهم از قید و بندها رها شوم. ای کسی که در دل حسرت تو را دارم، همیشه می‌خواهم خودم را در آغوشت ببینم.

هوش مصنوعی: در میان جمع مردم می‌سوزم و مانند پروانه از عشق و حسادت به دیگران می‌سوزم. زمانی که تو را در جمع دیگران ببینم، مانند شمعی که در جمع غریبه‌ها می‌درخشد، به شدت حسرت می‌خورم.

هوش مصنوعی: ای پرنده جان، وقتی که پرواز کردی، در قفس تن، همت را به کار بگیر. من پرچم‌های شکسته را می‌بینم.

هوش مصنوعی: اگر ببینم که از حال و احوال خود بی‌خبری، باید رازهای پنهانم را به تو بگویم، مانند «محیط» که به یک‌باره تو را از حقیقت خود آگاه می‌سازد.