هوش مصنوعی: نیمه شب، وقتی خواب بودم، آن شیرین‌دهن به سراغم آمد و بخت خوشم هم کنارم بود.

هوش مصنوعی: او به شکلی آمده که نمی‌توان به بیان آورد، چگونه می‌توان گفت جان به چه طریق و با چه ویژگی‌ای به تن پیوسته است.

هوش مصنوعی: اندام زیبا و افراشته‌اش چهره و موهای پریشانش را می‌افروزد، تا دل عاشق بیچاره را تسخیر کند.

هوش مصنوعی: تلخی درد جدایی برای من که دلم پر از شوق وصال است، به نوعی شیرین به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: مدت زیادی نمی‌توانم شاد زندگی کنم، چون وقتی متوجه شدم که مقام تو مرا ناراحت می‌کند، دیگر دلم نمی‌خواهد شاد باشم.

هوش مصنوعی: وقتی درباره‌ی قامت و چهره و موها و گوش‌های تو صحبت می‌شود، یادم از باغ‌های بهشت و گل‌ها گم می‌شود.

هوش مصنوعی: اندیشیدن به دنیا و تلاش برای به دست آوردن آن، در واقع نوعی مزدوری است و نزدیک شدن به خداوند از این طریق به دست نمی‌آید و این تلاش‌ها نمی‌تواند انسان را به مقامات عالی برساند.

هوش مصنوعی: دل شیدای من در هیاهوی عشق تو، به شوق نزدیکی‌ات، پرنده‌ای را می‌بیند که به لانه‌اش پرواز می‌کند و در آنجا به پرواز و جولان مشغول است.

هوش مصنوعی: در میدان دل، عشق با قدرت و دلیری مانند فیل وارد می‌شود و بازی های پیچیده و ظریف را کنار می‌گذارد و به سادگی و زیبایی می‌پردازد.

هوش مصنوعی: ای آقا، به دنبال جمع‌آوری ثروت و مقام نباش که ترک دنیا و زرق و برق آن برای درویش‌ها باعث احترام و عزت واقعی می‌شود.

هوش مصنوعی: من و مدح و ستایش شاهی را که «حسین منی» می‌خوانند، ستایشی که مدیحه‌سرای او از فرستاده‌گان خدا آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: به قدری با تأکید و قوت وارد عرصه عشق شد که حتی فرشته زیبای نبرد نیز به میدان آمد.

هوش مصنوعی: حسین، فرزند پنجم اهل کساء، است که شفاعت‌گر عالمیان است و وجودش برای سلاطین مایه افتخار است.

هوش مصنوعی: با کمال میل، این بیت به این معنی است که کسی که وجودش برای دیگران خوشبختی به ارمغان می‌آورد و باعث ایجاد و شکل‌گیری عالم شده، باید مورد احترام و فدای محبت قرار گیرد. در واقع، این شخص به دلیل ذات پرخیر و برکتش، دلیل وجود سایر افراد و چیزها در جهان است.

هوش مصنوعی: توشه ای که برای روز حساب و کتاب در پیش دارم، نشانی از امید است و روش من در ستایش خاندان پیامبر، همانند یاسین، است.