هوش مصنوعی: من فقط به دنبال آب خضر از لب لعل تو هستم و نه چیز دیگری، همانطور که سکندر فقط به دنبال چشمهٔ حیات است و نه هیچکس دیگر.

هوش مصنوعی: سرو به خاطر آزادی و عزتش، به قد تو افتخار می‌کند و از اینکه بخواهد تو را بپرستد، احساس رغبت می‌کند.

هوش مصنوعی: در پیچ و خم زلف تو، دل دیوانه‌ام به چنگ آمده است، مانند دزدی که به زنجیر نگهبان گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: دلم به خاطر دوری و جدایی از چهره زیبای تو می‌تپد، بلبل بیچاره در قفس چه کاری جز دل‌تپیدن دارد؟

هوش مصنوعی: دوست در مرکب نشسته و دل من به خاطر نوا و آهنگ جرس به شدت دچار شور و هیجان شده است.

هوش مصنوعی: شب وصل فرا رسیده است، پس در این زمان زیبا صدای خود را بلند نکن. ای صبح، خواهش می‌کنم قفس را از سینه‌ام نگیری.

هوش مصنوعی: لب شیرین تو مانند شکر می‌فروشد، اما دست مشتریان به آن نمی‌رسد؛ زیرا رقبای چون مگس، اطراف آن را پر کرده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر فرزین، پیشکار تو، از گنج تو شکایت کند، او هم پیوندی با تو خواهد داشت، مثل اینکه به گوش تو حلقه‌ای بگذارد که از نعل اسب درست شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به وصف شخصی می‌پردازد که از نظر همت و اراده، دنیا را کوچک و ناچیز می‌بیند. به بیان دیگر، او به قدری بلندپرواز و بزرگ خیال است که چشم‌اندازها و آرزوهایش فراتر از آن چیزی است که دیگران تصور می‌کنند، حتی به اندازه‌ای که دنیا را به اندازه عدسی می‌بیند.