هوش مصنوعی: اگر با شمشیر تو بتوانم کشته شوم، زندگی‌ام از عمر خضر نیز بیشتر می‌شد.

هوش مصنوعی: ای کاش روزی که به خاطر دوری از تو آسمان مرا از تو جدا کرد، روز قیامت می‌بود و گردونه‌ی روزگار به دور خود می‌چرخید.

هوش مصنوعی: اگر آستین من مانع سیل اشک شود، پس همه زمین مانند کوی تو غرق آب می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر اشک چشمانم را به خاطر آتش عشق دل سوزاندم، دود آن از سرم به آسمان می‌رفت.

هوش مصنوعی: دیدن چهره تو، زمان بسیار کمی است و ای کاش این زمان بیشتر از آنچه که هست، می‌بود.

هوش مصنوعی: روزی خوشایند و شاداب است که دیده و روح من، مانند خورشید، از نور و زیبایی چهره‌ی تو روشن و پرنور شود.

هوش مصنوعی: هر بار که به لب شیرینت بوسه می‌زدم، همیشه میل به قند در دل من بیشتر می‌شد.

هوش مصنوعی: چشم‌نوازی از هر سو گل و سنبل بود، مانند تصاویری از چهره و موهای تو در ذهنم نقش می‌بست.

هوش مصنوعی: رگ خونم به خاطر دل و چشمانم از درد جدایی تو باز شده است. هر مژه‌ام در چشم، مانند خنجر، احساس درد و غم می‌کند.

هوش مصنوعی: از جدایی قد و قامتت که مانند سرو است و چهره‌ات که مانند ماه می‌درخشد، چشم و دلم به خاطر غیرت و حسادت، به آتش می‌افتد.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم پر از اشک بود و اشک‌ها به گونه‌ام سرازیر می‌شدند، و از دل غمگینم دودی بلند می‌شد که به آسمان می‌رفت.

هوش مصنوعی: اگر امکان داشتن وصالت برای من وجود داشت، جانم را به شکرانه و در قدمت نثار می‌کردم.

هوش مصنوعی: وقتی که به لحظه مرگ نزدیک می‌شوم و زیبایی چهره‌ی مردان بزرگ را می‌بینم، آرزو می‌کنم که کاش مرگ زودتر برای من اتفاق می‌افتاد.

هوش مصنوعی: مدت زمان زندگی ما برای ستایش او بسیار کوتاه است و ای کاش زمانی بیشتر برای این کار داشتیم.