هوش مصنوعی: ای ساقی، از آن شراب قدیمی به من چند جام بده، زیرا با یک جرعه از آن، چندین نادانی و بی‌تجربگی به پختگی و فهم عمیق تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: ای عاشق پرشور، گوش جانت را بگشا که از سوی محبوب پیامی را برایت دارم.

هوش مصنوعی: ای عزیز، تلاشی کن تا به محبوب بروی. اگر بخواهی، می‌توانی با رهایی از این بدن خاکی، قدم‌هایی برداری به سوی او.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از زندگی طولانی و خوشبختی مانند خضر و از برکات شب قدر بهره‌مند شوم، به شرط آنکه شبی را در کنار تو بگذرانم.

هوش مصنوعی: رنج زندگی ابدی ما را با خضر چه کند، وقتی که غم بیهوده روزهای چند گذشته ما را کشت.

هوش مصنوعی: کیفیت و زیبایی چشمان تو به ما نشان داد که می‌توان تمام عمر را فدای زیبایی‌های اندکی کرد.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که گرد خال سیاه تو بر روی زلف پیچ در پیچت چه معنایی دارد؟ مانند این است که قضا و قدر دام‌هایی را در اطراف یک دانه گسترده‌اند.

هوش مصنوعی: من در جستجوی شکار دل گیج و آشفته‌ام و از هر طرف دامی از موهای زیبای تو پخش شده است. آیا کمی آرامش می‌توانی به من بدهی؟

هوش مصنوعی: انسان به دنبال دنیای زودگذر نمی‌رود، زیرا این دنیا مانند یک زمین زراعی است که برای پاداش و نعمت‌های خاصی وقف شده است.

هوش مصنوعی: این تعجب‌آور است که با چه کسی می‌توان صحبت کرد درباره اینکه ما از طریق شخصیت و مقام خود، به اعتبار خوبی دست یافته‌ایم، در حالی که در گذشته به خاطر بدنامی‌هایی که داشتیم، در وضعیت نامناسبی بودیم.

هوش مصنوعی: در هنگام مرگ، چشم او به توصیف قیامت می‌نگرد و از محبت ساقی بهشت، چند جام شراب می‌گیرد.