هوش مصنوعی: زمین پر از غم و اندوه است و حتی در بالاترین جایگاه‌ها نیز حاکمیت غم و ماتم وجود دارد.

هوش مصنوعی: چرا دوباره ستاره‌ها و روشنایی‌ها در تاریکی فرو رفته‌اند؟ چرا دوباره اشک و اندوهی به آسمان بلند افزوده شده است؟

هوش مصنوعی: این بیت به احساس عمیق اندوه و غم اشاره دارد. گویا در جهان، حالتی از سوگواری و ناراحتی حاکم است که همه جا را در بر گرفته است. صبح که معمولاً نماد روشنی و امید است، به طرز عجیبی تیره و مغموم شده و همچون شبی غم‌انگیز به نظر می‌رسد. در حقیقت، سؤال این است که چه چیزی باعث این ماتم و غم عمیق در دنیا شده است.

هوش مصنوعی: شور و شوق عاشورا دوباره در قلب‌ها در حال جوش و خروش است، نه تنها در عراق و حجاز، بلکه در تمام دنیا این احساس جاری و ساری است.

هوش مصنوعی: در گرداب غم و اندوه او، هر کسی که می‌خواهد در آنجا نشسته و ناله و نوحه سرایی کند، به وضوح می‌بیند که به خاطر سنگینی بار غمش، زندگی و جهان به زانو در آمده است.

هوش مصنوعی: از شوق و هیجان لشکر angelها، دل آسمان به شدت بی‌قرار است و اگر ستاره‌ها هم اشک بریزند، باز هم کم به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: عشق و درد او در دل موجوداتی همچون دیو و پری هم تأثیر گذاشته است و نام غم او برای همه شناخته شده است. او به مانند یک گل در دل آدمی نقش بسته است.

هوش مصنوعی: مرگ پیشوای دین، نشانه‌ای برای اهل یقین است و عقل از او آغاز می‌شود، زیرا او فرزند عالم است.

هوش مصنوعی: فصل پاییز، زمان از بین رفتن زیبایی‌های دین، در ماه محرم است و در این ماه، همیشه حالتی شاداب و سرزنده برای عزاداری وجود دارد.

هوش مصنوعی: جوانان، نوبت شما برای جنگ و مبارزه فرا رسیده است، اما ابتدا این عشق و علاقه به معشوق است که در دل‌ها جای دارد و باید بر آن تمرکز کرد.

هوش مصنوعی: سرنوشت جوانی به مرگ کشیده شد که فریاد عقل پیر به اوج آسمان رسید.

هوش مصنوعی: آیینه‌ای که نمایشگر تمام خرد و دانایی است، نماد نهایی پیامبران و جلوه زیبایی از ابتدا در او به کمال رسیده است.

هوش مصنوعی: جان نثاری شاه به میدان رزم سپاهیان، از دور دست‌ها، ماهی درخشان به آسمان تاخته است.

هوش مصنوعی: در این بیت، به زحمات و فداکاری‌های شخصیتی اشاره شده است که در راه وفا و صداقت، از جانب دیگران مورد بی‌رحمی و ظلم قرار گرفته است. او با عزت و سربلندی، حتی در شرایط سخت، به مسیری که انتخاب کرده است ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: تیغ سوزان او همچون صاعقه‌ای به دشمنان ضربه می‌زند، اما بر اثر عطش، جانش در آستانه پایان است.

هوش مصنوعی: در حلقه‌ی اهریمن، تنها نام بزرگ خداوند گواهی می‌دهد و این کافی است؛ چه چیزی بر سلیمان نازل شد.

هوش مصنوعی: یوسف زیبا و دلربا، طعمه و فریبنده‌ی سرنوشت ناگوارش شد و درد و اندوه او به پیرمرد کنعان رسید.

هوش مصنوعی: پیر دانا به نزد آن جوان آمد و مانند بلبل و گل سرخ شروع به ناله و شکایت کرد.

هوش مصنوعی: ای تو که قد و بالای تو مانند شاخه‌های شمشاد است، من در دام غمت تسلیم شده‌ام و دل آزاد من در بند غمت گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: ای ماه زیبا، تو محبت و عشق من را در قلبم شعله‌ور می‌کنی، و چهره‌ی زیبای تو نشانه‌ای از زیبایی الهی است که به من عطا شده است.

هوش مصنوعی: سوز و شعف تو همچون شمعی بلند در دل من می‌سوزد و درد و حسرت من را به آسمان می‌برد.

هوش مصنوعی: دل من پر از آرامش و شادی است، مثل باغی سرسبز و آباد. اما افسوس که سیل زوال و نابودی می‌تواند همه چیز را ویران کند و زندگی‌ام را از بین ببرد.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی سلیمان چگونه به دست دیو شریر صدمه‌ای دید و دیگر نتوانست او را ببیند؟ این مثالی از تلخی وضع من است، چون که دیدن روی معشوقم برایم همچون یک آرزوست که در دلم باقی مانده.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر سختی‌ها و مصیبت‌هایی است که به پیغمبری و رسالت مربوط می‌شود. شاعر از عمق درد و اندوه خود سخن می‌گوید و امید دارد که خداوند در این شرایط سخت به او کمک کند و نجاتش دهد. این احساس درگیری و انتظار برای دستیابی به یاری الهی، احساساتی چون فراق و دلتنگی را در بر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: حسرت بر دل داغدیده‌ام باقی ماند و جوانی که شاد نبود، در گور خوابید.

هوش مصنوعی: لیلی، عشق جاودانی و زیبای تو باعث دیوانگی من شده است. اگر تو بروی، نام تو هرگز از خاطر من نخواهد رفت.

هوش مصنوعی: من پس از تو، ای جوان، به گونه‌ای شدم که انگار زمین‌گیر شده‌ام. ای کاش خداوند بر حال پدر سالخورده‌ات رحم کند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به جوانی و گذر زمان اشاره می‌کند. او می‌گوید که جوانی و حیات بر عمر و عقل سالخورده غلبه می‌کند و این مراحل زندگی به سرعت می‌گذرند. به نوعی نشان می‌دهد که چگونه دوران جوانی به سرعت سپری می‌شود و انسان‌ها در این مسیر تجربه‌های مختلفی را کسب می‌کنند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که از زندگی نخستین خود گذر کرده و به مرحله‌ای بالا و زیبا رسیده است، مانند یال (آخور) که از سرزمینی زیبا و باصفا عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر غم و اندوه تاریک شده است و این شب غمناک تا ابد ادامه خواهد داشت. صبحی روشن و پرنور برای این دنیای فانی، گذشته و دیگر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر شکل و ظاهر جهان تغییر کند، اشکالی ندارد که یک کره از ماه و یک دنیا از معانی و مفاهیم بگذرد.

هوش مصنوعی: اگر باغ زندگی قدیمی خراب شود، نگران نباشید؛ زیرا زندگی جوانی مثل گل، به سرعت می‌گذرد و زیبایی‌اش را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: هر چقدر هم که آسمان اشک بریزد و باران ببارد، چه فایده‌ای دارد؟ چون آن که تشنه است، نمی‌تواند از سرنوشت خود بگذرد.

هوش مصنوعی: کعبه ویران شده و گریه‌ی زمزم به قدری شدید است که گویی سیل اشک از بالای رکن یمانی سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که جوانی با آرزوهایش به موفقیت رسید، دشمنان دنیا از آن روز به نفع خود بهره‌مند شدند.

هوش مصنوعی: ستارهٔ بخت و اقبال فرمانروا از نظر غایب شد و در آسمان تاریک گردید، در حالی که نظر ستاره‌ها روشن و سپید باقی ماند.

هوش مصنوعی: عشق، جواهر بی‌همتایی است که در وجود یتیم حسن، لباس زیبا و مقدسی مانند کفن را به تن کرده است.

هوش مصنوعی: به زیبایی و جلوه‌گری او توجه کن که چگونه در یک لحظه، قامت زیبا و خوش‌فرم او مانند ماهی درخشان و شاخ گل نسترن جلوه‌گر می‌شود.

هوش مصنوعی: با یاری پادشاه عشق، خسرو، جمشید عشق را در مسیر عشق قرار داده است. او همه وجودش را، شامل دست، سر، جان و بدنش را برای عشق فدای می‌کند.

هوش مصنوعی: با خواندن این شعر، رنگ و جلوه زیبایی نمایان می‌شود و چهره مانند آفتاب درخشان می‌گردد که نشان از زیبایی و جذابیت دارد.

هوش مصنوعی: به یاد ظلم و ستم، شاخ گل ارغوان از ضربه کینه افتاد و ریشه سرو چمن نیز در خطر قرار گرفت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که گل‌های رنگارنگ به خون آغشته شده‌اند، سمن (گل یاس) سایه‌اش را بر روی این صحنه انداخته و گواهی می‌دهد که بخشی از دل‌های بسیاری در عشق نابوده است. در عطر نافه مشک از ختن، غم‌هایی نهفته است.

هوش مصنوعی: در آغاز، پرنده‌ای آزاد و بزرگ به دام کسانی که فریبکار بودند، افتاد و در دستان گرگ مرگ، یوسف زیبا که درخشش و جذابیتش همچون گلی در پیراهنش است، گرفتار شد.

هوش مصنوعی: زنان دور او برای غم و اندوه جمع شده‌اند، در حالی که زیبایی چهره او مانند شمعی در دل محفل می‌درخشد.

هوش مصنوعی: در دل باغ زیبایی خدا، شمعی روشن است که با درد و غم عاشقانه‌ای می‌سوزد. تنها کسی که از عمق این احساسات آگاه است، به رازهای عشق و زیبایی پی می‌برد.

هوش مصنوعی: شاه به سمت جایگاه قتلگاه رفت و نشان از مصیبت بزرگ در راه است که به زودی به افق آسمان، جایی که خورشید و ماه در آن می‌درخشند، خواهد رسید.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی عاطفی و عمیق می‌پردازد. در اینجا به تصویر افرادی اشاره شده که با عشق و احترام به یکدیگر نگاه می‌کنند. اهل حرم، به معنای کسانی که در محیطی مقدس و محترم زندگی می‌کنند، با اشک‌هایی شبیه به گل‌های لاله ابراز احساسات می‌کنند. آن‌ها با شمع و با صدای آه در کنار یکدیگر ایستاده‌اند، که نشان‌دهنده‌ی دلتنگی و عشق عمیق آنهاست. این تصویر به زیبایی حس اتحاد و محبت را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: آسمان بر اثر بی‌توجهی و ناپایداری به هم ریخته است و جشن و سرور به خاطر این وضعیت به عزا تبدیل شده است. بنابراین از آن معذرت‌خواهی کن.

هوش مصنوعی: داماد در حال خواندن سرود است و عروس با حنا بر دستانش آماده است، اما در عین حال، لباس او نشان‌دهنده غم و مصیبت است و این نشان می‌دهد که قسمت او ناگوار و شوم است.

هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره به عروسی و محبت میان عروس و داماد شده است. یکی از آن‌ها بر روی چیزی می‌نشیند که به شتر مربوط می‌شود، در حالی که دیگری بر روی خاک نشسته است. این تصویر نشان‌دهنده تفاوت‌ها در زندگی و شرایط آنها است. این به نوعی نمادی از زندگی مشترک و چالش‌های آن می‌باشد.

هوش مصنوعی: دود دل زنان مانند بخور خوشبو به مشام می‌رسد، و ناله و فریادهای آنها مانند صدای طعنه‌آمیز و لرزانی است که از آن مکان به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: پرده‌های حرم در اثر درد و غم به شدت آسیب دیده و دل‌ها از شدت گریه و زاری به حالتی پریشان و آشفته درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که گروه بانوان مانند مویی پریشان شدند، روز به شب سیاه و تاریک برای ناظر آگاه تبدیل شد.

هوش مصنوعی: روز قیامت برپا شده است، به دور خود نگاه کن، آن سر و زیبایی عراق پر از شور و جنب و جوش است و بانوان حجاز نیز در حال هیجان هستند.

هوش مصنوعی: مادر زمین به خاطر مرگ فرزندش، که نماد Innocence و ناپختگی بود، به شدت غمگین شد و حالا احساس پیر شدن می‌کند.

هوش مصنوعی: بچه شیری که اراده و تلاشش به اندازه‌ای قوی است که می‌تواند بر آب تیر بزند، از آن شیر (شیر بزرگ) هم بهتر و با ارزش‌تر است. در واقع، این جمله نشاندهنده قدرت و اهمیت اراده و همت در رسیدن به موفقیت است.

هوش مصنوعی: وقتی که از سرنوشت و تقدیر سهمی آزاد شد، حلقه‌ی اطراف آن، رضا و خرسندی گشت و در مرکز این تقدیر قرار گرفت.

هوش مصنوعی: بلبل غمگین به خاطر اینکه گل با خار خدنگی آسیب دیده است، به شدت از این درد و غصه کلافه و دل‌زده شده و از زندگی سیر شده است.

هوش مصنوعی: از گرمای سوزان بلای زندگی، غنچۀ سیرابِ لاله‌ای به درد و رنج شد و به همین خاطر، سرو نیز از شدت غم و اندوه به زمین افتاد.

هوش مصنوعی: دشمن به ما ظلم و ستم کرد و در نتیجه، خون ما مانند سیلی به شدت جاری شد و به هر طرف پخش شد.

هوش مصنوعی: این بیت به داستان یوسف و یعقوب اشاره دارد. یوسف، زیبا و محبوب، به معشوقه‌ای تبدیل می‌شود که عشق او تیر زهرآگینی است. این عشق به یعقوب، پدر پیر، که در فراق فرزندش ناله می‌کند، بسیار دردناک و غم‌انگیز است. در واقع، عشق و جدایی باعث می‌شود که یعقوب در شب‌ها به یاد یوسف، احساس درد و غم کند.

هوش مصنوعی: جمعی از پاکان و مقدسان در میان خود ناله و عزا برپا کرده‌اند، چون عقل خالص از غم و اندوه گرفتار زنجیر، به ماندن در این حال دچار شده است.

هوش مصنوعی: نگاه آسمان به آن گل خندان باعث شد که مادرش به شدت گریه کند و غمی بزرگ را احساس کند.

هوش مصنوعی: ناله‌ای از دل برآمد که نشان‌دهنده‌ی زخم و درد من است، مانند شاخه‌ی خوشبوی ریحان که به تازگی در باغی شکوفا شده است.

هوش مصنوعی: ای جان من و جان تو، تویی که بر دوشم هستی و زینت آغوش من، مرا فراموش نکن.

هوش مصنوعی: تو چشمانت را از من بسته‌ای و به کس دیگری پیوند خورده‌ای، ولی هیچ‌گاه یاد نمی‌کنی از محبت و پرورش من.

هوش مصنوعی: از چه دلیل چنین خسته و خاموشی؟ بیا و با صدای خوش خود، فریادی سر بده و شادی ببخش!

هوش مصنوعی: لب‌هایت را باز کن و سخن بگو؛ زیرا لب و دندان تو برای من مانند مروارید و مرجان است.

هوش مصنوعی: تیر تو از قدرت تو نشأت گرفته و من را که پیری هستم تحت تأثیر قرار داده است. حالا ببین این درد و داغ تو چه تأثیری بر دل سوخته من خواهد گذاشت.

هوش مصنوعی: مادر فقیر تو در کنار گهواره‌ات منتظر است تا صدای ناله‌ات را بشنود، ای گل شادی من.

هوش مصنوعی: غنچۀ سیراب به دلیل تیر آتشین از بین رفت و به دست باد فنا سپرده شد. خاک گلستان من نیز از این آسیب دور نماند.

هوش مصنوعی: حرمله به دلایل بی‌رحمی‌اش تو را از مادر جدا کرد و هیچ توجهی به ناراحتی و پریشانی حال من نکرد.

هوش مصنوعی: گل تو به اندازه‌ای زیبا و حساس است که نمی‌تواند فشار تیر را تحمل کند؛ گلوی نازکت هم تاب هیجان و تحریکات سخت را ندارد.

هوش مصنوعی: ای کاش که پرچم آسمان به دلیل عاشقی، به زیر بیفتد و به حالتی معکوس درآید، همچون پرچم پادشاهی که به زمین می‌افتد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، در میخانه‌ای که زندگی را جشن می‌گیریم، دست از زندگی شسته‌ام. ببین که چگونه در غیاب یار معنوی، به تنهایی در این جمع حاضر هستم.

هوش مصنوعی: ماه بنی هاشم در آسمان بالا درخشید و صبح از آغاز ایجاد، از افق کاف و نون طلوع کرد.

هوش مصنوعی: به میدان رفت تا برای تشنگان آب بیاورد، اما در عوض آب، خون را نثار کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که دو دست از پرستش خداوند جدا شد، قد او به قد شمعی تبدیل شد که از خون مانند ساقه گل لاله سرخ رنگ شده بود.

هوش مصنوعی: دلش را به خطر انداخت و روبه‌روی تیر سه‌پر رفت تا اینکه روحش از چنگال بدن آزاد شد.

هوش مصنوعی: از فریاد و ناله‌ی برادر شاه، فردی از حرکت ایستاد و صبر و آرامش خود را از دست داد.

هوش مصنوعی: به بالین او رفت با غمی عمیق و بی‌پایان، دید که بدنش پر از زخم‌های فراوان و عمیق است.

هوش مصنوعی: دلش پر از ناله و شکایت است و ناامید از زندگی می‌گوید که مشکلات و سختی‌های زندگی او را به شدت آزرده کرده و قدرتش را گرفته‌اند. احساس می‌کند که زندگی بر او چیره شده و روحش شکسته شده است.

هوش مصنوعی: محبت و عشق تو مرا به شدت گرفتار و پریشان کرده است، در حالی که مقام و قدرت تو مرا اسیر و بی‌خانمان ساخته است.

هوش مصنوعی: ای کسی که در وفا، ثابت و پایدار هستی، تو نمونة صداقت و پاکی هستی و دفتر بخشش و سخاوت را همواره در دست داری.

هوش مصنوعی: عزم و اراده قوی تو، مانند پرنده افسانه‌ای عنقا، هر کسی را عقب گذاشته است و برای کسی جز تو، چنین جایگاهی شایسته نیست.

هوش مصنوعی: سرو زیبا و خوش قامت تو زمانی که از پای درخت طوبی بیرون آمد، باعث شد که بار سنگینی بر دوشم بگذارد و مرا خم کند.

هوش مصنوعی: وقتی که رای و فرمان تو به شکست رسید، آتش اندوه من بر آسمان افکنده شد.

هوش مصنوعی: صبح زیبایی تو تاریک شد، در حالی که زندگی من به خاطر غم و اندوه در خاک و خون گرفتار شده است و به سمت شام می‌رود.

هوش مصنوعی: رورویی تو به سمت قبله گام برمی‌دارد و در درگاه پروردگار نیکی می‌افزاید، در حالی که زناکاران و بی‌حیاها در کنار اهل حرم حرمت را می‌شکنند.

هوش مصنوعی: وقتی که دست تو به خاطر ظلم و ستم کوتاه شد، در عوض، این وضعیت باعث شد که دست من به سمت سرای خودم بلند شود.

هوش مصنوعی: ای که برای فراهم کردن لب تشنگان، از جان خود گذشتی، ببین که در حرم چه طوفانی از دشمنان وجود دارد.

هوش مصنوعی: پس از تو، ای عزیز من، امیدوارم که این دنیای بی‌ارزش بدون تو وجود نداشته باشد. برای من، حتی یک لحظه زندگی هم بدون تو قابل تحمل نیست.

هوش مصنوعی: شخصی با قدرت و شجاعت خود برای مبارزه آماده می‌شود و سپس به سوی گروهی می‌رود که نام و نشانی ندارند و برتری خاصی نمی‌توان به آن‌ها داد.

هوش مصنوعی: فضای جهان بر آن لشکر نفاق چقدر تنگ و محدود شد که ناگهان تمامی وجود را در بر گرفت.

هوش مصنوعی: وقتی جان گرگ‌ها به خطر افتاد و شیر بزرگ به آن‌ها حمله کرد، از هر سمت پلنگ‌ها هم به این صحنه یورش بردند.

هوش مصنوعی: دل دشمن او مانند پرنده‌ای است که به اندازه‌ای کوچک شده که شاهینی از سرنوشت به آن چنگ انداخته است.

هوش مصنوعی: تیغ آتش او مانند دهان اژدهاست و دشمنش مثل طعمه‌ای برای نهنگ خشن و خونخوار است.

هوش مصنوعی: سر بد سیرتان چه باید گفت، چون بچه‌های او بر روی زمین همچون لاله‌هایی به رنگ خون و از خون خونخواران نشأت گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: از تیزی شمشیرش، صدا و ناله‌ای بلند برپا شده است و دیگر جایی برای فرار نیست و نمی‌توان لحظه‌ای درنگ کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که سنگ به دست بدخواهان رسید و به آینه تجلی حق ضربه زد، در واقع این توهین به زیبایی و حقیقت را شکست.

هوش مصنوعی: نقطه‌ای که همه چیز در آن یکی می‌شود، نتیجه‌ی برخورد دو دیدگاه مختلف به حقیقتی آشکار است، که در اینجا، تیر یا نیزه‌ای به عنوان نمادی از آن حقیقت، به هدف می‌خورد و آن را نمایان می‌سازد.

هوش مصنوعی: قدرت و توانایی‌های خاصی که از جادوی عشق و زیبایی ناشی می‌شود، دیگر برای خسرو دین (شاه دین) وجود ندارد و او دیگر نمی‌تواند به زندگی و رهبری ادامه دهد.

هوش مصنوعی: آتش انتقام جان و بدن شاه را سوزاند و دود اشک حرم را نیز به آتش کشید و باعث سوختن خیمه و کاخ شد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در اثر ظلم و ستم، درختی مانند نخل، از ریشه تا نوک برگ‌هایش دچار درد و رنج شده است و این شعله‌ای که او را می‌سوزاند، نماد واقعیات و حقایق عمیق‌تری است که در وجودش نهفته است.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق، چون عقل اولیه به سقوط در آمد، درخت طوبی را به یاد آوردم که در آن جایگاه عالی، دروازه‌بانش سوزانده شد.

هوش مصنوعی: در اثر بلاهای فراوانی که بر گلشن کربلا وارد شد، چراغ زندگی از بس که غم و درد در آن لاله‌زار وجود دارد، خاموش گردید.

هوش مصنوعی: اگرچه به خاطر عشق و دردش بی‌تاب و بیمار شده، اما آتش سوزان عشق او را نسوخته است، چرا که از ظلم و سختی‌هایی که کشیده، راهی برای رهایی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: مسیح در آسمان نشسته و دلش از درد می‌سوزد. او در زیر زنجیر کینه‌ توزی سلطنت آسمان در عذاب است.

هوش مصنوعی: از سر و صدای زنان با صدای زیبا، شهر نینوا پر شده است و صدای ناله دل‌شکسته‌ها، هر دل را آگاه و آزاردهنده می‌سازد.

هوش مصنوعی: به خاطر وضعیتی که به دلیل ظلم و ستم دیگران بر من پیش آمده، نمی‌توانم بگویم چه بر سر دوستی که همواره در کنارم بود، آمده است. در این میان، دشمنی که بدخواه من بود، به خاطر این شرایط رنج بسیاری کشید.

هوش مصنوعی: دو چشم فرقدان (ستاره) از غم و اندوه به شدت پر از اشک شد، زمانی که بانوی حق با صدای زاری و ناله به فریاد درآمد.

هوش مصنوعی: ای پادشاهی که در کنار آب روان، به تشنگان کمک می‌کنی، زندگی لب لعل تو همچون خضر است که راه‌نمای مسافران می‌باشد.

هوش مصنوعی: باد خزان به باغ دین آسیب رسانده و باعث پژمردگی سروها و گل‌ها و ارغوان‌ها شده است. این وضعیت نماد از دست رفتن و درد و رنجی است که به جان این باغ آمده است.

هوش مصنوعی: اشک و اندوهی به شدت از عراق برخاست و به سرزمین حجاز رفت. این شور و نوا از زمین تا آسمان به گوش می‌رسد و صدای بانوان در آن شنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: رباب، مادر کوچک‌ترین فرزندش، اصغر را در آغوش گرفته و در حالی که دل‌خون است، از میان صحنه‌های دردناک و غم‌انگیز، به سمت بزرگ‌ترش، اکبر، که نوجوانی در حال سختی است، می‌گذرد.

هوش مصنوعی: زنجیرهای عدالت و انصاف از دستان ستم آزاد شده و در میان کاروان شور و هیاهو به راه افتاده است.

هوش مصنوعی: یوسف از سرزمین کنعان به سوی شام سفر می‌کند، در حالی که دلتنگی و غم او را acompان می‌کنند. او در مصر به عنوان یک فرد برجسته شناخته می‌شود، اما در این سفر احساس ذلت و پستی نیز دارد.

هوش مصنوعی: چهره‌های زیبا و دل‌انگیز، همچنان که در شرایط سخت و بی‌رحمی قرار دارند، با پای برهنه بر روی خارها می‌دوند و از ظلم و ستم دیوان در عذاب هستند.

هوش مصنوعی: ما سرپرست و نگهبانی جز بیمار خود نداریم و این بانوان نیز جز این ناتوان، کسی را ندارند که به آنها پناه دهد.

هوش مصنوعی: سایه‌ی محبت تو از سر خالی شد و به همین دلیل، بی‌حساب و کتاب، گلستان دین به خاطر خشم بی‌رحمانه‌ی برخی نابود شد.

هوش مصنوعی: آرایش چهره‌ات باعث شده بود که ارتباط ما با تو زیباترین لحظه‌ها را بسازد، و مکان زیارتگاه تو، مرکز درخواست‌های ما بود.

هوش مصنوعی: دیدن تو برای من همچون آبی است که زندگی می‌بخشد و تمام گفتگوهای این افراد پایین‌رده برای من بی‌معنی است، زیرا مرگ ناگهانی ما را می‌ترساند.

هوش مصنوعی: عمر گرانبهای ما به باد رفت و درگیری‌ها و مشکلات باعث شد که مانند آتش، نتوانیم از دستاوردهای زمانی که داشتیم، بهره‌برداری کنیم و به راحتی آنها را از دست دادیم.

هوش مصنوعی: هرگز از تو جدا نشده‌ام و در همه جا حضور دارم و سرنوشت تا قیامت دیدار و ملاقات ما را رقم زده است.

هوش مصنوعی: اگر بدون تو می‌روم، چاره‌ای ندارم؛ اما این همه دوری نباید جزای ما باشد.

هوش مصنوعی: قول ما و تو در میخانه یزید پلید این است که تو از طشت طلا جلوه‌ای به ما نشان دهی.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به مقاصدی که در نظر داریم، باید همت و تلاش بیشتری به خرج دهیم، چرا که در مسیر، دشمنانی با کینه و حسد وجود دارند که ممکن است به ما آسیب برسانند. پس نیاز داریم تا در برابر این چالش‌ها به طور جدی و با اراده‌ای قوی پیش برویم.

هوش مصنوعی: من مانند شمعی سوخته هستم و اشک می‌ریزم، ای نور تو، که شاهد حال و روز من هستی.

هوش مصنوعی: بدون تو، رفتن به منزل برای ما ممکن نیست و حتی اگر بخواهیم برویم، فقط می‌توانیم غم و اندوه را با خود ببریم.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به دست سرنوشت دچار شدی و رفتی، ما نیز به کلی گیج و سردرگم شدیم و در کوه‌ها و دشت‌ها سرگردان شدیم.

هوش مصنوعی: خیمه و جایگاه ما به باد فنا رفته است و در دریاچه‌ای از غم گرفتار طوفان شده‌ایم.

هوش مصنوعی: از آسمان ثروت و اعتبار بر روی زمین که مملو از غم و اندوه است، به مانند ماهی که بر زمین افتاده و در حال غمگینی است، ما نیز به حالت نزار و پریشان در آمده‌ایم.

هوش مصنوعی: از کعبۀ دوستت، به خاطر دیدن روی تو حسرت می‌خوریم و به حلقۀ گروهی از بت‌پرستان پیوسته‌ایم.

هوش مصنوعی: ای سیر تو مانند شمعی بر فراز تیرک، ما به خاطر زیبایی روی تو در این زمان نام‌آور شدیم.

هوش مصنوعی: از ظلم و ستم کسانی که جانشان به خونخواری آلوده است، تو سر بلندی داری و ما از تماشای چهره‌ات، سرمان را به زیر انداخته‌ایم.

هوش مصنوعی: حجاب زیبای تو را که باعث عزت و احترام بود، کنار زدی تا ما هم بتوانیم زیبایی‌ها را ببینیم و در میانه‌ی پرده‌نشینان قرار بگیریم.

هوش مصنوعی: گاهی در گوشه‌ای از ویرانه و تنهایی، غم و اندوه ما را در برمی‌گیرد، اما در همان حال، گاهی به گنجینه‌ای ارزشمند و شایسته تبدیل می‌شویم.

هوش مصنوعی: ساربان با صدای حزینش عزای رفتن را اعلام کرد و سفر تو آغاز شد. در این سفر، نی نغمه‌سرای گمشدگان است و نشانه راه آنهاست.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و نمود روشنایی اشاره دارد. می‌توان گفت که به نوعی، وجود یک شمع که به نور و روشنی معروف است، به شکل نمادین به سر بلندی و جلوه‌گری خود می‌بالد و در میان حاضران در یک مهمانی یا محفل، خود را به نمایش می‌گذارد. این تصویر conveys حس زیبایی و جلای وجودی است که در یک فضای معنوی یا شگفت‌انگیز بروز می‌کند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از شخصیتی یا حالتی صحبت می‌کند که با عزم و اراده‌ی قوی خود به اوج قله‌ها دست یافته و با شدت و حرارت، دیگران را تحت تأثیر قرار داده است. این فرد به قدری قدرتمند و با انرژی است که می‌تواند درهای جدیدی را به سوی آسمان و فرصت‌های بزرگ باز کند. به عبارت دیگر، این فرد نه تنها بر مشکلات غلبه کرده، بلکه با خشم و اشتیاقی که دارد، می‌تواند دیگران را نیز به حرکت درآورد و به سوی موفقیت هدایت کند.

هوش مصنوعی: کسیکه با لب‌های سرخ و زیبا مثل مسیحا، جان را به زندگی می‌بخشد، گاهی هم مانند یهودیان، زخمی و غمگین می‌شود.

هوش مصنوعی: گاه در کنار تنور، گاهی نیز با تیر بلند، به اوج کمال و نهایت خود در فراز و نشیب‌های زندگی دست یافته‌ایم.

هوش مصنوعی: گاه انسان در تنهایی با اندوه و ناله همراه است و زمانی در شادی و بزم‌های دلنشین، به همراه شراب، شطرنج و موسیقی نشسته است.

هوش مصنوعی: طلوع صبح از افق، همچون طشت زر، نور و زیبایی خود را نمایان کرد و شب، با وجود این درخشش، درخشش خورشید را به نمایش گذاشت.

هوش مصنوعی: شاید منظور این باشد که سخنان منطقی و دلنشین داوود، در حال تلاوت و خواندن آیات الهی به گوش می‌رسد یا اینکه به ذکر خداوندی که مهربان و دوست‌داشتنی است، پرداخته می‌شود.

هوش مصنوعی: نقطۀ اصلی و محور وحدت دینی به دست ستم ویران شد و مرزها و جایگاه‌های دین تحت تأثیر قرار گرفتند و از بین رفتند.

هوش مصنوعی: ای کاش دل احساساتی‌ام در این لحظه‌ی سوگواری می‌توانست به جای اشک، چیزی از خودش را به بیرون بریزد.