هوش مصنوعی: ای برادر من که همانند یک جهان ارزش داری، تو نور چشمان منی. اما به حال زار خواهرم بنگر که چشمان آسمان هم او را ندیده‌اند.

هوش مصنوعی: زن بی‌پناه و بی‌یار، در آستانه‌ی ناامیدی و دلتنگی، در هر گوشه‌ای از دنیا سرگردان و افسرده است.

هوش مصنوعی: خورشید به عنوان نماد پاکی و بی‌نقصی در پس پرده‌ای از تاریکی و مشکلات پنهان شده است، و فشارهای غم و اندوه باعث شده که این نور درونی کمی تحت تأثیر قرار گیرد و خمیده به نظر برسد.

هوش مصنوعی: این شعر به شخصیت و زیبایی بی‌نظیر یک زن اشاره دارد که در میان همه زنان دیگر برجسته و مشهور است. او به‌واسطه رفتار یا تصمیماتش، احساس ناراحتی و دل‌تنگی را در دل دیگران به‌وجود آورده است. در واقع، این زن با زیبایی و جذابیتش، توجه و محبت زیادی را به خود جلب کرده و در عین حال، ممکن است باعث حسادت یا خشم دیگران شده باشد.

هوش مصنوعی: ای لاله‌ی دل ما، ای روشنایی‌بخش محفل ما، در برابر ما همچون ستاره‌ای بلند و درخشان به آسمان سر زده‌ای.

هوش مصنوعی: نگاهی به وضعیت کودکان بینداز که در دستان دشمن زیر پا می‌روند، همانند پرنده‌ای که بال و پر ندارد و از لانه‌اش دور افتاده است.

هوش مصنوعی: یک گروه از دل‌های شکسته در بند و اسیر هستند، که حلقه‌ای از درد و التیام ناتمام بر دوش دارند و زخم‌هایشان هنوز باشد و دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: آسمان به چرخش خواهد آمد و دیوانگی عقل، لیلی را به قید خود درآورده و اکبر در میان خاک و خون غوطه‌ور است.

هوش مصنوعی: دست سکینه بر روی دل قرار دارد و پای رباب به خواب رفته، در حالی که در مقابل اصغر، کسی گلویش را شکسته است.

هوش مصنوعی: دست تقدیر، بیمار را به بند کشیده و از رسیدن به هدف‌هایش باز داشته است. گویی او در قفس زندانی است و هیچ‌کس داستان دردناک او را نشنیده است.

هوش مصنوعی: تألم و درد او به طور مداوم و همیشگی، در پی نوشیدن زهر زمانه، به شکلی نابودکننده او را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: به مهمانی عمومی رفتم و در آنجا به خاطر حرف‌های دشمن، دلم پر از غم و اندوه شد و احساس کردم که از دلم، خون می‌چکد.

هوش مصنوعی: مجلس آرا و بزرگ‌مردان، نام و ویژگی‌های خداوند را نمایان کردند، اما دل‌های پر از عشق و آگاهی من از دستم رفته است.

هوش مصنوعی: اگر با تو هر لحظه نزدکی داشته باشم، دل آرامی نخواهم داشت و از آنچه که گذشته سخن نمی‌گویم، حتی اگر سرم بریده باشد.

هوش مصنوعی: از لبان سرخ و زیبا مانند عیسی، هرگز نامی نمی‌برم، زیرا از جان و دل، همیشه مدام از اوصیای رسالت نوشیده‌ام.