هوش مصنوعی: ای نام بزرگ و با عظمت خدا که از دنیای پنهان، در میان خاک و خون به تپش در می‌آیی.

هوش مصنوعی: او مانند شمعی است که نور مطلق را منتشر می‌کند و با نمای روشنش از نی بالا، شبیه به ماه در آسمان به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: ای کعبۀ حقیقت که از ارتفاعات آسمان، تحت فشار قدرت و عظمت قرار گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: او کعبه‌ای است در مسیر حقیقت که به خاطر لطف و مهربانی‌اش، رهبری گروهی از مسافران را برعهده دارد.

هوش مصنوعی: ای کسی که در میدان عشق قرار داری و از ارزش وجود خود فراتر رفته‌ای و همچنین از جوانی و شور و شوق گذر کرده‌ای.

هوش مصنوعی: عادت من شد که در زمان‌های مختلف، جانفشانی برای محبوبم را به عنوان یک رسم در نظر بگیرم.

هوش مصنوعی: ای پادشاه عشق، ای نماینده بزرگی و جوانمردی، ای اصلی برای صفات نیک!

هوش مصنوعی: در مسیر عشق، هر سنگ قیمتی و هر گنج با ارزشی را پراکنده کرده‌اند.

هوش مصنوعی: سیمرغ قاف، پرنده‌ای بزرگ و با شکوه است. اشاره به این دارد که یا باید به اوج بلندپروازی‌ها و آرزوهای بزرگ برسی، یا که از آغوش و حمایت نزدیکان خود بهره‌مند شوی.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در اوج قدرت و عظمت خود است، تنها به نظاره‌ای بدون شهرت و نشان می‌پردازد.

هوش مصنوعی: طوفان عزای تو هیجانی به‌پا کرده که دل‌ها را به شدت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در میان دریای بی‌پایان غم تو، من غرق شدم و در این دنیا تنها هستم.

هوش مصنوعی: ای یوسف خوش‌اندام، چه چیزی تو را در چاه اندوه غرق کرده است؟

هوش مصنوعی: از گرگ زشت و بدنام، صد تکه آن چنان بساز که در چشم کسی نماند.

هوش مصنوعی: تو همچون کوه سینا در دل و جانم زخمی از تیرهای عشق داری.

هوش مصنوعی: اما ای کوه طور، مرا با دیده بینا نخواهی دید، چرا که من در خاک و خون پنهان شده‌ام.

هوش مصنوعی: ای باغ سبز تو پر از غنچه‌های شاداب است یا از افرادی که به کمک نیاز دارند.

هوش مصنوعی: سرخی گلستان تو از خون جوانان است، مثل لاله‌ای که رنگش ارغوانی است.

هوش مصنوعی: ای منبع بزرگ دانش و آگاهی، تو گنجینه‌ای از علم و حکمت هستی و نمایانگر بخشش و رحمت هستی.

هوش مصنوعی: من از آنچه که از دشمنان به من رسیده، دچار حیرت و شگفتی هستم.

هوش مصنوعی: ای شخصی که به خاطر عشق و غم آن در خیابان یار می‌گردی، بگو که کجای این کوچه یار من است.

هوش مصنوعی: همواره در جستجوی عشق هستم، یا در جایی مانند آشیانه‌ای از نیزه یا در گوشه‌ای از خاک.

هوش مصنوعی: ای سر، که گاهی درخشندگی‌ات مانند نورِ کوه طور است و گاهی هم همچون آیه‌ای از نور و گاهی راز و سرّی پنهان داری.

هوش مصنوعی: شما یا در ته تنوری هستی یا بر روی آتش، گویی که هیچ مکان مشخصی نداری.

هوش مصنوعی: ای لعل عیسوی، با اینکه در عشق رنج می‌کشی، چگونه می‌توانی این‌گونه تیره و تار باشی؟

هوش مصنوعی: ای مکانی که خاتم (انگشتری) بر آن بوسه می‌زند و با آن شیرینی مانند شکر می‌پاشد، به یاد خیزران (نرگس) برخیز.

هوش مصنوعی: ای کسی که نغمه‌ای در توحید می‌زنی، چرا غمگینی و از چه چیزی ناراحتی؟

هوش مصنوعی: خضر، از لب و دهان داود، ترانه‌ای درباره آب حیات می‌خواند.

هوش مصنوعی: زمانی که نغمه‌ی "من هستم خدا" از کوه نور به گوش رسید یا از ظرف طلا سرود برآورد.

هوش مصنوعی: دست بریده ناگهان به مرگ ناگهانی شبیه شد، به گونه‌ای که خودت می‌دانی.