هوش مصنوعی: دل من از زندگی خسته و ناامید است و دیگر از آن بیزار شده‌ام. آن‌قدر ناله و غم به گوشم می‌رسد که توانایی تحملش را ندارم.

هوش مصنوعی: فریاد و اندوهی از دل مادر زمین به گوش می‌رسد که گویی صبر و آرامش او از بین رفته است، زمانی که به مصیبت‌ها و داغ‌های سنگینی که بر دل دارد، می‌اندیشد.

هوش مصنوعی: صدای ناله او به قدری دلخراش است که گویی هزار قمری به سوگ نشسته‌اند و از چشمانم خون دل می‌چکد.

هوش مصنوعی: شعله‌ای از وجود زهرا در دل آسمان به‌وجود آمده که نه به صورت دائمی در آسمان باقی می‌ماند و نه همچون دیگر ستاره‌ها ثابت است.

هوش مصنوعی: در این بیت آمده است که شخصی در زمانی به دور از پدرش، به تماشای اوضاع و احوال می‌پردازد و درمی‌یابد که نه با مهاجران شرایط مساعد است و نه با انصار حمایتی هست. این وضعیت نشان‌دهنده تنگناها و مشکلاتی است که در آن زمان وجود دارد.

هوش مصنوعی: پرستش بت در کعبه، که حرارتی را به جان می‌اندازد، آتشی را فروزان کرده که تا پایان روزها روشن خواهد ماند.

هوش مصنوعی: آتش و زیبایی آن چهرهٔ دلربا بسیار شگفت‌انگیز است، زیرا نور حقیقت از شعلهٔ آتش ظاهر شده است.

هوش مصنوعی: کوه سینا که محل تجلی الهی بود به لرزه درآمد، زیرا که بر سینه‌ای بی کینه و پاک فرود آمد.

هوش مصنوعی: به خاطر ضربه‌ای که خورده، چهره‌ی صدیقه آبی رنگ شده و از شدت سیل، روی زمین تیره و تار شده است.

هوش مصنوعی: این بیت درباره‌ی تجربه‌ای است که یک زن از ناحیه‌ی بازو و پهلو داشته و از ماجرایی که برای او رخ داده، خبر می‌دهد. شاعر به جای اینکه به جزئیات این ماجرا بپردازد، تاکید دارد که ماجرای این زن برای او حائز اهمیت است و او نمی‌خواهد آن را به زبان بیاورد. در واقع، او به ما می‌گوید که در این ماجرا چیزی وجود دارد که خودمان باید به آن فکر کنیم یا کشف کنیم.

هوش مصنوعی: دل سنگی که سخت و ناگشوده بود، از ضربه‌ای که به پهلو وارد شد نرم و آسیب‌پذیر گردید و به این ترتیب، جواهری گرانبها از صدف وجود پیامبری به کناری افتاد.

هوش مصنوعی: به خاطر ظلم و ستمی که بر دین و ایمان رخ داده، کفر و بی‌دینی به قدری قوی شده‌اند که دین و دینداری بسیار تضعیف و آسیب‌پذیر گشته است.

هوش مصنوعی: در زمانی که موجی از طوفان و هیجان پیش آمد، پوششی از پرده‌های پنهان بر حقیقت قرار گرفت. اگر به گوش تو رسید که او نه سر دارد نه چهره‌ای پریشان، باید بدانی که واقعیت به گونه‌ای دیگر است.

هوش مصنوعی: چشم‌های بینا وقتی که نور حقیقت شمس به آن‌ها می‌تابد، مبهوت و خیره می‌مانند.

هوش مصنوعی: مردی که به دنیا وابسته است، خود را در دست‌های بی‌ثبات قرار می‌دهد و همچون بت‌پرستی به زنجیرهایی اسیر می‌شود که خود بر گردن دارد.

هوش مصنوعی: کسی که به انکار حقیقت پرداخته و از خود بیعت با حقیقت می‌خواهد، در حالی که از همان آغاز به خداوندی او اقرار کرده است.

هوش مصنوعی: فدک از دست رفت و صدای ناله‌ی بانویی به آسمان رسید، اما نه سخنش ارزشی داشت و نه مقامش اهمیت.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس چیزی با ارزش و اصلی را به چیز بی‌ارزشی نمی‌فروشد، جز فردی بدکردار که خود بر درخت تلخی و شقاوت نشسته است.

هوش مصنوعی: هلالی زیبا در دنیای حیا به‌وجود آمده است، یا چه صدای آهی که از دل بیمار برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: روز او مانند شبی تاریک و پر از غم است و بدنش به مانند گل لاله‌ای به شدت رنجور است. او مانند گل نرگس به طور پیوسته در طول شب بیدار است.

هوش مصنوعی: غیرت او چنان سختی‌هایی را از طرف مردم متحمل شد که پس از مرگش اجازه نداد دیگران به یاد او بیفتند و دور او جمع شوند.