هوش مصنوعی: زمانی که فرمانی از شاه به دستم رسید که جانم را نثار او کردم یا امضای دوستی را دریافت کردم.

هوش مصنوعی: از خرگاه زنان صدای ناله و فریاد بی‌قراری بلند شد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نبوت به تازگی از محلی که از هاشم یا شاهزاده قاسم سرچشمه می‌گیرد، شکوفا شده است. در واقع، به نوعی به قدرت و ریشه‌های نبوت در خانواده‌ای بزرگ و محترم اشاره دارد.

هوش مصنوعی: زمام‌دار بزرگ مردانگی کسی است که در اراده و استقامت، در میدان نبرد و در وفاداری به اصولش ثابت‌قدم است.

هوش مصنوعی: ماه زیبا و درخشان تو، همانند خورشید، همواره در تلاش و کوشش برای روشن کردن جهان است.

هوش مصنوعی: لب‌های او به رنگ لعل است و هنگام صحبت کردن، زیبایی اش مانند دُر می‌درخشد، همچون ابرهای نو بهاری که برکات خود را می‌بارند.

هوش مصنوعی: سرو با زیبایی و قامتش در باغ امامت و استقامت به آرامی و ناز قدم می‌زند.

هوش مصنوعی: از شانه‌هایش تا به انتهای مویش، بویی دل‌انگیز و خوش مانند عطر مشکی که در بافت‌های تاتاری وجود دارد، منتشر می‌شود.

هوش مصنوعی: تیغ او مانند باد سرد و تند، بر سر دشمنانش می‌خورد و آن‌ها را از پا درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: نیزه‌اش در میدان جنگ مانند سرنوشت و قضا و قدر، برای دشمن کارساز و موثر است.

هوش مصنوعی: متأسفانه با گذشت زمان، آرامش دل او از دست رفته و عمرش به پایان رسیده است.‌

هوش مصنوعی: شخصی که ناراحت و ناامید بود، در زمانی که باید خوشحال و موفق می‌بود، به جای شادی به سوگ و اندوه دچار شد.

هوش مصنوعی: درخت صنوبر به طور کامل از ریشه و ساقه درخت نخل شکر افتاد.

هوش مصنوعی: او به خاطر زخم‌های عمیق و ناراحت‌کننده‌ای که دیده، مانند یک لاله‌زار پر از غنچه شده است.

هوش مصنوعی: در حالی که هنوز جوان است، درد و رنجی عمیق را تجربه می‌کند که به وضوح قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: از هر گوشه و کناری تیرهایی به شوق آمدند و بر دل زخم‌هایی از عشق و حسرت را به یادگار گذاشتند.

هوش مصنوعی: موهای زیبا و مشکی همچون مشک او، دل‌ها را به شدت آشفته و سرگشته کرده است.

هوش مصنوعی: به خاطر خون دل و غم و غصه‌ای که در وجودم دارم، اشک‌های من همچون سیلی جاری شده است.

هوش مصنوعی: تا آن جوان غمگین و بی‌خوشی که زیر پاهای اسب‌ها قرار گرفت، از بند و زنجیر بدن خود آزاد شد.

هوش مصنوعی: قد بلند او از هر گونه قید و وابستگی آزاد شده است و هیچ تعلُّق و دغدغه‌‌ای بر دوش او نیست.

هوش مصنوعی: زمانی که نور عقل کلی به وجود انسان تابیده شد، وجود جسمی و مادی او را تحت تأثیر قرار داد و بر آن تسلط یافت.

هوش مصنوعی: هر غباری، هر تیرگی و تاری از آینهٔ تجلی برخاسته و دور شده است.

هوش مصنوعی: در پایان، در گور خوابیده‌ایم، در حالی که بر روی خاک تیره و در عمق خاک و خون پنهان هستیم.

هوش مصنوعی: در هیچ زمانی از دوران، آسمان اینچنین حکایت خاکساری و تواضع را ندیده است.

هوش مصنوعی: ناله‌ای است که از غم و اندوه بسیار به وجود آمده است، زیرا آدمی در آستانه یأس و ناامیدی قرار دارد. همه جا را تاریکی و تیره‌ای فراگرفته و امید به روشنی و روشنایی کم‌رنگ شده است.

هوش مصنوعی: مرگ، مانند گرگی است که در هر دورانی شکار بهتری از این زیبایی نخواهد دید.

هوش مصنوعی: در دل جوانان، ساز غم به طرز عجیبی نواخته شد، گویی این صدای دردناک از عمق جان محبوب می‌آید.

هوش مصنوعی: شعله‌ای که از آتش به وجود آمده، هر احساس و شور و هیجان او را شعله‌ور کرده و هر نغمه‌ای که از پرندگان سرزمین‌های سبز برمی‌آید، حسی از التهاب را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: متاسفانه، این درد و غم همچون آتش سوزانی است که در دل زنان شعله‌ور شده و شور و حال خاصی به آن‌ها بخشیده است.

هوش مصنوعی: هر بانو به دور سرو زیبایش با هزاران چشم مانند جویبارها می‌چرخد و به تماشا می‌نشیند.