گنجور

شمارهٔ ۵

صهبای خم تو خرابم کرد
سودای غم تو کبابم کرد
زد آتش عشق چنان شرری
در من، که سرا پا آبم کرد
دریای غمت متلاطم شد
چندان که به مثل حبابم کرد
آن غمزه ز تاب و توانم برد
وان طره بپیچش و تابم کرد
وان غمزۀ مست بشیرینی
آسوده ز شور شرابم کرد
مخموری نرگس بیدارش
از نشئۀ خویش بخوابم کرد
رمزی ز اشارۀ ابرویش
عارف بخطا و صوابم کرد
من مفتقرم لیک از کرمش
گنجینۀ دُرّ خوشابم کرد

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعلتن فعلن
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: سید محمدرضا شهیم

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

صهبای خم تو خرابم کرد
سودای غم تو کبابم کرد
هوش مصنوعی: مستی و شوقی که از وصال تو به من دست داد، مرا به حال خراب درآورد و اندوهی که در دل دارم، عذابم می‌دهد.
زد آتش عشق چنان شرری
در من، که سرا پا آبم کرد
هوش مصنوعی: عشق به قدری در وجود من شعله‌ور شده است که تمام وجودم را به آب تبدیل کرده و مرا غرق در احساسات کرده است.
دریای غمت متلاطم شد
چندان که به مثل حبابم کرد
هوش مصنوعی: غم تو آنچنان در دل من طوفانی شده که حالا به مانند حبابی در دریا می‌لرزم و بی‌قرارم.
آن غمزه ز تاب و توانم برد
وان طره بپیچش و تابم کرد
هوش مصنوعی: آن دختری که با ناز و عشوه‌اش من را به شدت تحت تاثیر قرار داد و موهایش که به زیبایی پیچیده و تاب خورده است، مرا captivated کرد.
وان غمزۀ مست بشیرینی
آسوده ز شور شرابم کرد
هوش مصنوعی: این بیت به بیان احساس لذت و آرامش ناشی از نوشیدن شراب و تأثیر آن بر روح انسان می‌پردازد. شخصی به خاطر لبخند و نگاه یا غمزۀ مستی که دارد، از شوری که در قلبش ایجاد شده، به حالتی آسوده و خوشایند می‌رسد. کنایه از این است که چطور یک لحظه شیرین می‌تواند انسان را از چالش‌های زندگی دور کند و به او آرامش بخشد.
مخموری نرگس بیدارش
از نشئۀ خویش بخوابم کرد
هوش مصنوعی: نشاط و جذابیت نرگس موجب شد که من از حال خوش و سرخوشی‌ام خوابم ببرد.
رمزی ز اشارۀ ابرویش
عارف بخطا و صوابم کرد
هوش مصنوعی: اشاره‌ای از ابروی او بود که مرا به اشتباه و درست هدایت کرد.
من مفتقرم لیک از کرمش
گنجینۀ دُرّ خوشابم کرد
هوش مصنوعی: من نیازمندم، اما بخاطر بخشش او، چون گنجینه‌ای پر از دُرّهای زیبا شدم.