هوش مصنوعی: زیبایی تو چشمان بینا را به تماشا واداشته است، اما نمی‌داند که در کجا باید به تماشای جلوه‌های زیبای تو بپردازد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به رازی آگاه باشد و به حقیقت نزدیک باشد، با دل و جان می‌شنود که از آسمان و زمین نغمه‌ی «من خدا هستم» به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: دل آگاه همچون کتابی است که دائماً در حال مرور و مطالعه صفات و نام‌های الهی در دنیای وجود است.

هوش مصنوعی: نقوش روی صفحه‌ی موجودات، جنبه‌های مختلف یک حقیقت هستند که هزاران نام به یک مفهوم واحد می‌دهند.

هوش مصنوعی: شوریدگان بی‌خبر از حال خود هستند و نمی‌توان آنها را سرزنش کرد. شخصی که دیوانه عشق است، دیگر به وضعیت عادی خود توجهی ندارد.

هوش مصنوعی: داستان شیرینی لب‌های کوه کن را بشنو و ببین که چگونه عشق مجنون به زیبایی لیلی نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: سخن عاشق حقیقی را از وامق بخواه، وگرنه برای عشق به چهره عذرا عذر و بهانه‌ای نیاور.

هوش مصنوعی: پیام دوست برای کسی که با آن آشناست شنیده نمی‌شود؛ نسیم صبح مانند آرایشگری است که زلف‌های خوشبو و زیبا را مرتب می‌کند.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی آهوان ختا و زیبایی زلف‌های چین می‌پردازد. شاعر از جوی مشک که به آرامی در میان زلف‌های بتان جاری است سخن می‌گوید و به تأثیر آن بر دل عاشقان اشاره می‌کند. در واقع، این تصویرسازی نشان دهنده‌ی زیبایی و دلربایی است که دل‌ها را شیفته می‌کند.

هوش مصنوعی: از دل پاک خود هر گونه کینه و غم را دور کن تا بتوانی زیبایی‌ها و خوبی‌ها را با چشم دل ببینی.

هوش مصنوعی: اگر از بی نیازی عشق ادب یاد بگیری، سپس به چه سرنوشتی دچار خواهی شد و چه میزان humble (لطف و فروتنی) را برای عاشقان شوریده و سرگشته به ارمغان خواهی آورد.