وزن این غزل (و احتمالاً غزل قبل) به دلیل استفادهٔ مکرر از اختیارات شاعری می‌بایست دو بار تکرار «متفاعلتن» باشد (هر چند در نگاه اول به نظر تکرار «مستفعلتن» می‌نماید اما اگر این شکل را بربگزینیم تبدیلهای آن را نمی‌توانیم طبق اصول عروض توجیه کنیم). رکن «متفاعلتن» مکرراً به «مستفعلتن» تبدیل شده (ای مرهمِسی، وی مونسِقل) اما به شکل اصلی (نِیِ خسته‌یِ ما) و در یک مورد به شکل «متفاعیلن» (افق گردون) هم آمده. احتمالاً روخوانی من وزن و نحوهٔ درستخوانی آهنگ شعر را نشان می‌دهد.