هوش مصنوعی: اگر شراب به من بدهند، مرا از غم‌های زندگی رها می‌کند و آزاد می‌سازد.

هوش مصنوعی: دلِ مست و خراب، به مراتب از هزاران سرزمین آباد، برای من دلپذیرتر است.

هوش مصنوعی: ای شاخه شمشاد، من از اندوه تو خوشحالم، هرچند تو هیچ علاقه‌ای به شادی من نداری.

هوش مصنوعی: ای پادشاهی که دل‌ها را در اختیار داری، چقدر خوب است که ظلم تو بر من فریاد می‌زند.

هوش مصنوعی: عشق و آرزوی تو تمام وجودم را پر کرده است و وابستگی به تو برای من به اندازه‌ای عمیق و طبیعی است که گویی از بدو تولد با آن همراه بوده‌ام.

هوش مصنوعی: من از ویرانی و نابودی نمی‌ترسم اگرچه که ممکن است موجب از بین رفتن من شود.

هوش مصنوعی: من بی‌نیاز نیستم که این زیبایی و شادی را به من داده است.