هوش مصنوعی: شیخ این دو بیت شعر را با خط خودش نوشته بود:

هوش مصنوعی: اگرچه روزگار ما را از هم جدا کرده است، اما دلهای ما همچنان نزدیک و به هم پیوسته‌اند.

هوش مصنوعی: در دل من تصویری از تو نقش بسته است، به خاطر شدت عشق و شوقم، به طوری که هر جا بروم، تو را می‌بینم.

هوش مصنوعی: ای دوست، من به تمامی جوانب تو پرداختم و هر چه گفتم از دل و واقعیت است، نه از تزویر و فنون.

هوش مصنوعی: اگر از وجود خود فارغ شوی و به پاکی دست یابی، شاید من به جای تو هستم ای معشوق.

هوش مصنوعی: هر چقدر که یار در کوی سلمه حاضر و در دسترس است، به همان اندازه که درخت میوه‌دار، بار و میوه‌اش را در اختیار دیگران قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: به تعداد ستاره‌های موجود در آسمان، برای محبوبم سلام و درود می‌فرستم.

هوش مصنوعی: همه چیز در زندگی دارای تأثیرات متفاوت و نتایج گوناگونی است. هر چیزی که از یک مسیر خاص به وجود می‌آید، شرایط و پیامدهای مختلفی را رقم می‌زند.

هوش مصنوعی: دل من تنگ نیست، اما افرادی که دلشان تنگ است، نمی‌توانند به من رنگ و حالی بخشند.

هوش مصنوعی: دلم نمی‌آید به‌طور بی‌دلیل نام دو شخصیت بزرگ را بی‌احترامی ببرم و به‌راحتی از کنارشان بگذرم.

هوش مصنوعی: کسی که همه‌ی نیکان را به طور کامل خوب می‌داند، دیگران را که عاشق‌اند، به طور عمومی عاشق می‌نامند.

هوش مصنوعی: متأسفم که وقتی تو را به خوبی یاد می‌کنند، احساس غم و اندوه می‌کنم. همچنین وقتی عاشقانت بر سر راهت می‌آیند، دلم برایت می‌سوزد.