هوش مصنوعی: امام اسمعیل ساوی گفت: من نامه‌ای به شیخ نوشتم و در آن نوشتم که کسی به غیبت از تو پرداخته است، او را ببخش. شیخ گفت: در پاسخ با خط مبارک نوشت:

هوش مصنوعی: ابرهای تلاش از ماه عشق کنار رفتند و نور صبح در دل تاریکی غیب تابید.

هوش مصنوعی: نسیم عذرخواهی آرام و ملایم آمد و با گرمی و پذیرش از دل ملاقات شد.

هوش مصنوعی: دل من بین دو چیز قرار گرفته است: از یک سو شیر که نماد قدرت و شجاعت است و از سوی دیگر شمشیر که نماد خطر و جنگ است. در این حالت، من در وضعیت دشواری به سر می‌برم و احساس ناتوانی می‌کنم.

هوش مصنوعی: همه کارها به خوبی پیش رفت و زمان شادی است. در این لحظه شاد باش چون ممکن است که شادی به تو روی آورد.

هوش مصنوعی: زیاد فکر نکن و خودت را درگیر نکن، زیرا سرنوشت تو هر چه باشد، همان خواهد شد که باید باشد.

هوش مصنوعی: نظرات و تصمیمات وزیران برای تو فایده‌ای ندارد، زیرا هر چه که درست و مناسب به نظر برسد، سرنوشت خود را باید بپذیری.

هوش مصنوعی: هیچ موجودی نمی‌تواند همانند تو باشد و کسی هم که مانند تو به دنیا بیاید، هرگز وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: خداوند هیچگاه درهای فرصت را به روی تو نمی‌بندد، تا زمانی که فرصت‌های بهتر و بهتری به روی تو گشوده شود.

هوش مصنوعی: جایی که تو وجود داشته باشی، چیزی از پنهان به نمایش در می‌آید و به عبارت دیگر، جایی که حضور نداشته باشی، از زمین جدا می‌شوی.

هوش مصنوعی: اگر کسی عاشق شود و معشوق هم به دنبال او بگردد، این یعنی خوشی و زیبایی در عشق و محبت وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، لطفاً شBottle شیشه‌ه‌ای از شادی را به ما بده که آن چیزی که در آن است، مانند تاجی درخشان و زیبا می‌تابد.

هوش مصنوعی: از باده‌ای که بوی گل و رنگ لعل دارد، در دل انسان قفل می‌شود و کلید شادی را می‌یابد.

هوش مصنوعی: او از ناخوشی من خوشحال می‌شود، چون خوشی او ممکن است برای من ناراحتی به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که مرا غمگین ببیند، خوشحال می‌شود و وقتی که بی‌مهر و محبت می‌شوم، بیشتر جلب توجه می‌کند و خود را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: هر کس به نوعی و با هر چیز که داشته، جلب توجه و محبت کرده است، اما من حالا با زیبایی و چهره محبوبم به عبادت و پرستش پرداختم.

هوش مصنوعی: در دل شب هنگامی که همه جا تاریک است، اگر تو پرده را از چهره‌ات کنار بزنی، حتی فردی که قادر به دیدن نیست، می‌تواند دوباره راه را پیدا کند.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم برای مدت پنجاه روز تحمل کنم تا تو را ببینم، ای محبوب،‌ پس از این پنجاه روز، آه و ناله‌ام را رها کن.

هوش مصنوعی: نباید از حالا شروع به قضاوت کردن کنی، من یک فرد بیگانه و ناآشنا به اینجا هستم و نمی‌دانم اصول و شرایط اینجا چگونه است.

هوش مصنوعی: هر جا که تو حضور داشته باشی، غم و اندوه جایی ندارد و این دل شاداب نخواهد بود زمانی که تو در کنارم نیستی.

هوش مصنوعی: کسی که از دوری تو حتی لحظه‌ای خوشحال نبود، زمین و آسمان نیز از اندوه او کم نبود.