میرداماد » دیوان اشراق » رباعیات » شمارهٔ ۵۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خورشید که گرمی جهان را سبب است</p></div>
<div class="m2"><p>از شعله آه من گرفتار شب است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ز آتشکده سینه من می خیزد</p></div>
<div class="m2"><p>این دود سیه که حاصل تاب و تب است</p></div></div>

دیوان اشراق به کوشش سمیرا پوستین‌دوز - محمدباقر بن محمد میرداماد - تصویر ۲۳۶

شمارهٔ ۵۱

خورشید که گرمی جهان را سبب است
از شعله آه من گرفتار شب است
ز آتشکده سینه من می خیزد
این دود سیه که حاصل تاب و تب است

هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و درونی شاعر اشاره دارد. شاعر می‌گوید که گرما و نور روز به واسطه خورشید است، ولی او از درد و شب‌گرفتگی خود رنج می‌برد. شعله‌های این درد از دل او می‌جوشند و دود تیره‌ای به وجود می‌آورند که نشانه‌ای از ناآرامی و عذاب درونی اوست.

شمارهٔ ۴۹

شمارهٔ ۵۰

هوش مصنوعی: خورشید که منبع گرما و نور دنیاست، به دلیل سوز دل و درد من، در شب غرق شده است.

خورشید که گرمی جهان را سبب است

از شعله آه من گرفتار شب است

هوش مصنوعی: از سینه‌ی من که مثل آتشکده‌ای می‌سوزد، این دودی سیاه برمی‌خیزد که نتیجه‌ی احساسات و هیجان‌های فزاینده‌ام است.

ز آتشکده سینه من می خیزد

این دود سیه که حاصل تاب و تب است

شمارهٔ ۵۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده