میرداماد » دیوان اشراق » رباعیات » شمارهٔ ۴۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چوگان غمم من و بلاگوی من است</p></div>
<div class="m2"><p>خجلت زده آتش از تف روی من است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دهقان غم عشقم و خونابه چشم</p></div>
<div class="m2"><p>چون آتش بگداخته در جوی من است</p></div></div>

شمارهٔ ۴۹

چوگان غمم من و بلاگوی من است
خجلت زده آتش از تف روی من است
دهقان غم عشقم و خونابه چشم
چون آتش بگداخته در جوی من است

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از احساسات عمیق خود نسبت به عشق و غم سخن می‌گوید. او می‌گوید که اشک و غم او مانند چوگان است که به بازی گرفته شده، و آتش عشقش از شرم بر چهره‌اش می‌سوزد. همچنین، او خود را مانند دهقانی می‌بیند که از عشقش رنج می‌کشد و چشمانش همچون آب جویی آغشته به خون است. به طور کلی، این ابیات نشان‌دهنده درد و عذاب ناشی از عشق هستند.

شمارهٔ ۴۷

شمارهٔ ۴۸

هوش مصنوعی: غمی که دارم همچون چمن است و زبانم در حال ناله. حتی آتش هم از شدت شرم، از گرمای وجود من خجالت می‌کشد.

چوگان غمم من و بلاگوی من است

خجلت زده آتش از تف روی من است

هوش مصنوعی: کشاورز نگران عشق من است و اشک‌هایش مانند آتشی که در جوی آب می‌سوزد، جاری می‌شود.

دهقان غم عشقم و خونابه چشم

چون آتش بگداخته در جوی من است

شمارهٔ ۴۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده