میرداماد » دیوان اشراق » رباعیات » شمارهٔ ۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آتش بجهان تفی ز تاب و تب ماست</p></div>
<div class="m2"><p>خورشید مثال ساغر مصطب ماست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از روز و شب زمانه محنت نکشیم</p></div>
<div class="m2"><p>تا زلف تو و رخ تو روز و شب ماست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۴

آتش بجهان تفی ز تاب و تب ماست
خورشید مثال ساغر مصطب ماست
از روز و شب زمانه محنت نکشیم
تا زلف تو و رخ تو روز و شب ماست

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت عشق و دلبستگی اشاره دارد. شاعر می‌گوید که آتش و طغیانی که در جهان وجود دارد، ناشی از عشق اوست. خورشید نیز به عنوان نمادی از زیبایی و عشق او معرفی شده است. شاعر بیان می‌کند که نباید از روز و شب زندگی رنج ببریم، زیرا زیبایی و دلربایی معشوقش، روز و شب او را پر کرده است.

شمارهٔ ۱۲

شمارهٔ ۱۳

هوش مصنوعی: آتش در جهان ناشی از هیجان و شور و شوق ماست و خورشید مانند جامی است که پر از نور و درخشش ماست.

آتش بجهان تفی ز تاب و تب ماست

خورشید مثال ساغر مصطب ماست

هوش مصنوعی: ما از سختی‌های زندگی نمی‌هراسیم، چون زیبایی و حضور تو همواره در ذهن و دل ماست.

از روز و شب زمانه محنت نکشیم

تا زلف تو و رخ تو روز و شب ماست

شمارهٔ ۱۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده