میرداماد » دیوان اشراق » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون ساقی عشق سر خوش افتاد امشب</p></div>
<div class="m2"><p>کرد از قفس وجودم آزاد امشب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا صبح ابد مایه بیهوشی بود</p></div>
<div class="m2"><p>هر جام نگاهی که به من داد امشب</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

چون ساقی عشق سر خوش افتاد امشب
کرد از قفس وجودم آزاد امشب
تا صبح ابد مایه بیهوشی بود
هر جام نگاهی که به من داد امشب

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات احساسی را توصیف می‌کند که به واسطه عشق و زیبایی یک ساقی به او دست داده است. او احساس می‌کند که عشق باعث رهایی‌اش از قفس وجود شده و این بی‌هوشی و سرخوشی تا صبح ادامه خواهد داشت، هر بار که ساقی نگاهی به او می‌کند.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: امشب ساقی عشق مرا شاد و سرمست کرد و همچون پرنده‌ای از قفس وجودم آزاد شدم.

چون ساقی عشق سر خوش افتاد امشب

کرد از قفس وجودم آزاد امشب

هوش مصنوعی: هر نگاهی که امشب به من انداختی، مثل یک نوشیدنی است که تا صبح همیشه من را بیهوش و غافل از خود می‌کند.

تا صبح ابد مایه بیهوشی بود

هر جام نگاهی که به من داد امشب

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده