هوش مصنوعی: ای بزرگی تو امید من است، مثل درخت جوانی که از تو و ریشه‌های قدیمی‌ات شکوفا شده‌ام.

هوش مصنوعی: یاد تو برای جسم و روح و قلب من همچون غذایی ضروری است و درد و غم تو به نوعی باعث بهبود و تسکین دل من می‌شود.

هوش مصنوعی: مرگ من به خاطر تو است و وجود من به تو وابسته است، تو مثل دیواری هستی که سایه‌ام را در بر می‌گیرد و من مانند خورشیدی هستم که به تو نور می‌بخشد.

هوش مصنوعی: چشم من از دیدن تو مانند خاک در برابر تو افتاده است و نشانه عشق و محبت تو بر پیشانی من قرار دارد.

هوش مصنوعی: تو رهبر و هدایت‌گر من در مسیر زندگی هستی، و من تنها به تو امید دارم.

هوش مصنوعی: نزد تو دارو و درمان من است، و از وجود تو هم بهره‌وری دارم و هم زیان‌هایی متوجه من می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر تو به من محبت کنی یا مرا از خود دور کنی، من هرگز قادر نخواهم بود از وجود تو بی‌نیاز شوم.

هوش مصنوعی: اگر به من ذلت بدهی، اگر ارزش و عزتی برای من نیست، من در درگاه تو دلیلی برای خودم دارم.

هوش مصنوعی: گوش من در حال شنیداری است و بار سنگینی بر دوش من وجود دارد که به نوعی به بندگی و اطاعت اشاره دارد.

هوش مصنوعی: جز تو هیچ‌کس را ندارم و کسی دیگر نمی‌تواند به اندازه‌ی تو برای من اهمیت داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر تو نباشی، کسی نیست که به این اندازه معمولی و حقیر باشد؛ زیرا تو به تنهایی این همه ارزش و اهمیت داری.

هوش مصنوعی: آه، که به خاطر خواسته‌های تو از مسیر اخلاق منحرف شدم و به تاجر گناهان تبدیل شدم.

هوش مصنوعی: دلم از گناه پر از اندوه است و جسمم به خاطر این گناه دچار آسیب و درد شده است.

هوش مصنوعی: عذاب و درد ناشی از دوصد گناه من بر پیشانی‌ام مانند داغی است که بر زمین می‌زنند.

هوش مصنوعی: چشم دل را به جای رود جیحون قرار می‌دهم و دامن دل را چون رود دجله، پر از خون می‌کنم.

هوش مصنوعی: آنقدر از چشمانم اشک می‌ریزم که مانند قطره‌هایی از ابر در حال سجود، کنار وجودم می‌چکد.

هوش مصنوعی: به امید آنکه با دیدن دلیر، انواع مختلف گیاهان از عمق وجودش رشد کند.

هوش مصنوعی: به درگاه بخشندگی تو، شفیع می‌آورم که از چهره اشک این همه کودکان بی‌گناه است.

هوش مصنوعی: من ناله‌ای از روش نوین ارائه می‌دهیم و از خواجه کونین درخواست شفاعت می‌کنم.

هوش مصنوعی: تا جایی که مهربانی تو بتواند اشتباهات ما را اصلاح کند.

هوش مصنوعی: در حریم بخشش تو، اشتباهات ما از رحمت تو تاثیر گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: چشمان دل من به بخشش تو دوخته شده، زیرا گناه و اشتباه‌های دو جهان مانند علفی در دامن بخشش تو است.

هوش مصنوعی: عفو تو مثل قطره‌ای از دریا است و من از این می‌ترسم که آن را با یک مشت غبار به آلودگی بکشند.

هوش مصنوعی: گنجینه قلب او که مورد تایید توست، نتیجه محبت پیامبر تو و یکتاپرستی تو است.

هوش مصنوعی: خواجه کونین به راحتی و با چهره‌ای مهربان، مانند بخشش یک تکه زمین به دیگران اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: خوشبختی و روشنایی‌ای که در ذات او وجود دارد، به خاطر ارتباطش با خاک پیامبر و نسل اوست.