هوش مصنوعی: غم مانند شمعی در جان من شعله‌ور است و در دل من می‌ریزد. ای ساقی، آتش غم و حال بد من از تقدیر شومم ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: ای بی‌خبر از عشق، گل را نچین و از باغ محبت پند بگیر. ای دل ساده، از آتش عواقب عشق عبرت بگیر.

هوش مصنوعی: دل من را با خاک خواهد آمیخت تا زمانی که اگر روزی یار خونین من بر من بگذرد، مرا بشناسد.

هوش مصنوعی: سگی که فقط به خوشی‌ها و لذت‌ها فکر می‌کند، چگونه می‌تواند بفهمد که شب با اندوه عشق من چه حالتی دارد و غم بر من چطور وارد می‌شود؟

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از تجربه‌ای تلخ سخن می‌گوید. او به جای نوشیدنی خوشمزه در جامش، احساس سوزش و آتش را دارد و از این که زندگی او به خاطر خاطرات تلخ شب‌ها تیره و تار است، گلایه می‌کند. در واقع، این شاعر در جستجوی لحظات شاد و دلپذیر است، اما به خاطر دردها و مشکلات، از آنها دور مانده است.

هوش مصنوعی: هرچند که من هیچ مویی از تو ندارم، اما حتی یک لحظه آرامش از سر تا پایم نداشتم.

هوش مصنوعی: وقتی که به تو دل بستم، متوجه شدم که عشق به صورت ناپخته‌ای از ابتدا بر من تأثیر گذاشته و هنوز من در حال یادگیری هستم.

هوش مصنوعی: عنکبوتی با دستانش تارهای خود را می‌بافد و در این میان، تو با زیبایی‌ات مانند نوری در آسمان، در دام من گیر افتاده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر راهی که به سرزمین پذیرش خاطر تو می‌انجامد، پیش می‌رفتم، و اگر مانند خورشید و ماه نصیب من می‌شد، لحظه‌ای از آن سیر نمی‌گذشتم.

هوش مصنوعی: گفتی که باید از غم او صبر و شکیبایی انتخاب کنم، بله، به امید روح بی‌قرار من.