هوش مصنوعی: ما این ظرف شرابی که بر دوش داریم، به نوعی نشانه‌ای از هوش و عقل ما شده است و به آن به چشم یک نعمت و مائده نگاه می‌کنیم.

هوش مصنوعی: در شب‌های دوری از محبوب، به جای خواب، با آدم‌ها یار و همدل شده‌ایم.

هوش مصنوعی: در گلیمی که تابش خورشید را به خود جذب کرده، شراب تلخی از درد دل به یاد این نوشیدنی که مدتی است از آن دور بوده‌ایم، جای گرفته است.

هوش مصنوعی: ما در زندگی بی‌پوشش و عریان هستیم، اما با وجود این، جان خود را برای محبوبی که لباس زیبایی پوشیده است فدای او کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما در درخشندگی و زندگی هستیم، اما بی‌دوستی و وصال عشق، گویی راه عشق را فراموش کرده‌ایم.