میلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>امروز منم ز زندگی در آزار</p></div>
<div class="m2"><p>هم کار ز دست رفته، هم دست از کار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>لب خشک و جگر پر آتش و سینه کباب</p></div>
<div class="m2"><p>جان خسته و دل شکسته و تن بیمار</p></div></div>

شمارهٔ ۷

امروز منم ز زندگی در آزار
هم کار ز دست رفته هم دست از کار
لب خشک و جگر پر آتش و سینه کباب
جان خسته و دل شکسته و تن بیمار

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از زندگی پر از زحمت و درد خود شکایت می‌کند. او احساس خستگی و ناامیدی دارد و به توصیف حال جسمی و روحی خود می‌پردازد؛ لب‌هایش خشک، دلش شکسته و بدنش بیمار است. در واقع، او از فشارهای زندگی و ناتوانی در ادامه کار و زندگی رنج می‌برد.

شمارهٔ ۵

شمارهٔ ۶

هوش مصنوعی: امروز من به خاطر مشکلات زندگی در رنج هستم و همه‌ی کارهایی که باید انجام می‌دادم، از دستم خارج شده و حالا نه می‌توانم کاری انجام دهم و نه قادر به ادامه‌ی کارهای قبلی‌ام هستم.

امروز منم ز زندگی در آزار

هم کار ز دست رفته، هم دست از کار

هوش مصنوعی: دهان خشک و جگر در آتش، سینه‌ای داغ؛ جان خسته و دل شکسته و بدنی بیمار.

لب خشک و جگر پر آتش و سینه کباب

جان خسته و دل شکسته و تن بیمار

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده