میلی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا نمی‌میرم، نمی‌آید به پرسش ای رفیق</p></div>
<div class="m2"><p>از سر بالین من برخیز و فریادی بکن</p></div></div>

شمارهٔ ۴۲

تا نمی میرم نمی آید به پرسش ای رفیق
از سر بالین من برخیز و فریادی بکن

هوش مصنوعی: شاعر در اینجا به رفیقش می‌گوید که تا زمانی که زنده است، هیچ‌کس از او نمی‌پرسد که حالش چگونه است. او می‌خواهد که رفیقش از کنارش بلند شود و فریادی سر دهد تا توجه‌ها جلب شود. این شعر به احساس تنهایی و نیاز به ارتباط انسانی اشاره دارد.

شمارهٔ ۴۰

شمارهٔ ۴۱

هوش مصنوعی: تا زمانی که زنده‌ام، هیچ‌کس از حال من نمی‌پرسد. ای دوست، از کنار سرم بلند شو و فریاد بزن.

تا نمی‌میرم، نمی‌آید به پرسش ای رفیق

از سر بالین من برخیز و فریادی بکن

شمارهٔ ۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده