هوش مصنوعی: من بر زمین افتاده‌ام و سرم بر آستان او است، داستان من تبدیل به افسانه‌ای شده که بر زبان او جاری است.

هوش مصنوعی: به گمانم او هنوز از عشق من بی‌خبر است و همین بی‌توجهی‌اش به من، باعث شده که به راحتی با او ارتباط برقرار کنم.

هوش مصنوعی: هر جا که نگاه می‌کنم و قصد رفتن دارم، وقتی خوب دقت می‌کنم، می‌بینم که جهت سفرم به سوی خانه اوست.

هوش مصنوعی: نشستن یار به گونه‌ای است که یاد رفتن را به من می‌دهد، چون به خاطر او هنوز به چیزی نخورده‌ام و گوشم به بهانه‌های اوست.

هوش مصنوعی: وقتی لحظه‌ای از احساس پشیمانی به وجود می‌آید، آدم به ناله و گریه روی می‌آورد تا کمی آرام بگیرد، اما آیا این تنها صدای غمگین اوست که روح را تسلی می‌دهد؟